Opinia na temat książki Ślad po złamanych skrzydłach

Zawsze z prawdziwą przyjemnością sięgam po powieści obyczajowe, których akcja przenosi czytelnika w ciekawy, egzotyczny rejon świata, albo w jakiś sposób swoją fabułą i wydarzeniami nawiązuje do innej kultury, różnej tradycji i zwyczajów.

"Ślad po złamanych skrzydłach" Sejal Badani przedstawia historię pewnej hinduskiej rodziny, która w poszukiwaniu lepszego życia przeniosła się do Stanów Zjednoczonych. Ranee i Brent zostawili za sobą rodzinę i swoje dotychczasowe szczęśliwe życie w Indiach i wraz ze swymi dwiema córeczkami Marin i Trishą przenieśli się do Kalifornii w poszukiwaniu lepszej, bogatszej przyszłości. Tu, za oceanem, przychodzi na świat ich trzecia córeczka Sonya. Niestety nowy kraj, nowe miejsce i nowa kultura okazały się zbyt trudnym wyzwaniem dla ojca rodziny, który swoje frustracje, niezadowolenie i gorycz porażki wyładowywał na rodzinie. Trisha jako jedyna nigdy nie doświadczyła ciężkiej ręki ojca, ale musiała patrzeć na cierpienie matki i sióstr. Lepsze życie zamieniło się w prawdziwe piekło na ziemi, jakie mąż i ojciec zgotował swojej żonie i dzieciom. Ciągła niepewność, strach, ból i poniżenie, a także chore dążenie do perfekcji odcisnęło głębokie piętno na psychice córek, które już jako dorosłe kobiety dotąd nie potrafiły stworzyć własnej, szczęśliwej rodziny.
Na wieść o ciężko chorym Brencie drogi matki i córek ponownie łączą się nad łóżkiem nieprzytomnego krzywdziciela, który przebywa na oddziale intensywnej terapii. Żona i córki wiele godzin spędzają przy chorym walcząc ze sobą i swoimi myślami. Ta trudna sytuacja zmusza je do ponownego powrotu do przeszłości, do czasów, które starały się bezpowrotnie wyprzeć z pamięci. Każda z kobiet nosi blizny na swojej duszy. Teraz są dorosłe i niezależne, ale wszystkie cztery muszą dokonać rozrachunku z tym, co się wydarzyło. Tylko w ten sposób będą mogły zamknąć na zawsze drzwi do bolesnych, traumatycznych wspomnień i dostaną szansę, aby dostrzec własne błędy dorosłego życia i rysy, jakie pozostały na ich udręczonej psychice.

Historia opowiedziana przez Sejal Badani wzrusza i jednocześnie wprawia w osłupienie. Z jednej strony denerwuje, z drugiej rozczula i roztkliwia. Trudno sobie wytłumaczyć i zrozumieć przyzwolenie na przemoc, która jest czymś z gruntu złym i niszczącym. Jednak gdy weźmiemy pod uwagę hinduską tradycję, to rzeczy dla nas oczywiste nabierają innego wymiaru.

"W Indiach ślub oznacza dla kobiety, że przeprowadza się ona z domu jednego mężczyzny do domu drugiego. Obaj byli dla niej wybrani, pierwszy przez Boga, drugi przez ojca. Jak mówi hinduski system wierzeń, ci mężczyźni, ojciec i mąż, są dwiema stronami tej samej monety. Jesteś własnością jednego i drugiego, mogą robić z tobą, co tylko sobie życzą."

Przemoc zarówno fizyczna, jak i psychiczna nie pozostaje bez śladu, a rany na duszy, choć z pozoru niewidoczne, dużo trudniej się goją. Każdą krzywdzoną osobę można porównać do ptaka ze złamanym skrzydłem, które z czasem się zrasta, ale blizna pozostaje na zawsze, a i przyszłe latanie takiej pokiereszowanej ptaszyny jest często niemożliwe. Co jej zatem pozostaje... WIERZYĆ W SIEBIE, MARZYĆ I ZAWSZE SIĘGAĆ DO GWIAZD, jak pisze autorka w podziękowaniu.

Książka jest ciekawa, emocjonująca i dobrze napisana. Szczere i rzetelne ukazanie tematu skutków przemocy w rodzinie stanowi o jej prawdziwej wartości.
Przekaz jest jasny i jednoznaczny, a prawda odgrywa tu kluczową rolę. Przedstawienie wydarzeń z punktu widzenia każdej z bohaterek pozwala zachować obiektywizm, a jednocześnie dostrzec więcej i zrozumieć lepiej. Zakończenie jest dla mnie prawdziwym zaskoczeniem i powiem szczerze, że nawet nie pomyślałam o takiej ewentualności.

"Ślad po załamanych skrzydłach" to powieść psychologiczno-obyczajowa, którą zdecydowanie warto przeczytać. Poświęćcie jej dwa-trzy wieczory, a na pewno nie będziecie żałować.

Dziękuję serdecznie Wydawnictwu Kobiecemu za egzemplarz książki do recenzji.