Opinia na temat książki Słowa w ciemnym błękicie

Wow! Ta książka mną wstrząsnęła niesamowicie. Oglądałam sobie kiedyś vloga Another Pony i powiedziała, że się przy niej popłakała. Bałam się, że również u mnie tak będzie. Zauważyłam, że mam bardzo podobny gust czytelniczy do Another Pony i byłam w 50 % pewna, że będę płakać. Jednak czy to się sprawdziło? Zaraz sami się dowiecie.

Przede wszystkim ogromny plus za to, że cała fabuła i akcja jest pisana z dwóch perspektyw. Wtedy możemy doskonale wiedzieć, co dana postać myśli o danym wydarzeniu. Uwielbiam, kiedy książka jest o książkach. Tak wiem masło maślane a naprawdę tak jest. Już dawno zabieram się za "Złodziejkę Książek" i nadal jakoś to nie wychodzi. Śliczna niebieska okładka, która nawiązuje do bardzo ważnego momentu w życiu Rachel. Bynajmniej ja tak to odebrałam. Autorka książki porusza bardzo ważny temat, który w dzisiejszych czasach nadal nas obowiązuje, chociaż próbujemy temu zapobiec. Przyszedł czas, aby powiedzieć kilka słów o fabule książki. Do czego muszę się przyczepić to, to, że czasami nie wiedziałam, o co chodzi. Jakoś to wszystko było tak pogmatwane, że się pogubiła. No i oczywiście jak zawsze, zbyt dużo imion. Nie dacie rady z pamiętać wszystko imion bohaterów w tej książce. Do akcji nie mam się co przyczepić. Jest jak zawsze normalna i , ani autorka nie przyśpiesza ani nie rozwleka fabuły w czasie.

Przyszedł czas na główną bohaterkę. Rachel jest świetną postacią. Nie zanudza, ale też nie wymawia jakiś super monologów. Często nie da się zrozumieć jej wyborów. Raz mówi, że go kocha a później, że nie. Jest strasznie niezdecydowana i to w niej nie lubię. Zmaga się z wielką stratą i dlatego popada w depresję. Nie chce się z tym ujawniać i zrobiłaby wszystko, aby zaszyć się w swoim pokoju i z niego nie wychodzić. Autorka skupiła się, aż za bardzo, na relacjach między Rachel a Henrym. I szczerze? niestety, ale to mi się tak średnio podobało.