Opinia na temat książki Strażniczka spalonych książek

Bardzo cenię lekcje płynące z powieści historycznych z czasu wojny, jednakże napawają mnie one tak głębokim smutkiem i nostalgią, że unikam ich teraz jak ognia, z tyłu głowy mając, jak bardzo realne jest zagrożenie, wystarczy tylko włączyć wiadomości, by popaść w czarną otchłań rozpaczy.
Jednakże terminy gonią, a pewnych zobowiązań dotrzymać trzeba, więc przyszła kolej na dość długo odkładaną przeze mnie "Strażniczkę spalonych książek" Brianny Labuskes.
Pierwszą pozytywną rzeczą był język i styl, którym powieść została napisana: piękny, płynny, bogaty w zabiegi literackie.
Drugą było cudowne, tak bliskie memu sercu przesłanie dotyczące mocy książek i radości, jaką wnoszą w nasze życie.
Kolejną — niezwykła fabuła i jej bohaterowie, którzy zapewnili mi mnóstwo wrażeń i emocji.

"Strażniczka spalonych książek" to historia trzech niezwykłych kobiet, którym przyszło żyć w najtrudniejszych dla ludzkości czasach drugiej wojny światowej.

Althea jest słynną autorką, która przybywa z Nowego Jorku do przedwojennego Berlina, który jawi jej się, jako kraina cudowności, jednak szybko przekona się, że "rzeczywistość skrzeczy".
Uciekająca przed nazistami Hannah schronienie znajduje w Paryżu, gdzie oddaje się pracy w Bibliotece Spalonych Książek.
Po śmierci męża Amerykanka Viv walczy o możliwość wysyłania żołnierzom na front książek, które stanowią dla nich jedyne w tym trudnym czasie pocieszenie.

To oparta na faktach historia odważnych mężczyzn i kobiet, którzy walczyli z faszyzmem, by ocalić książki przed niszczycielską siłą nazistów.