Opinia na temat książki Syn zakonnicy

Umierająca matka Judyta, przełożona zakonu Posłuszanek, przekazała swojej młodej opiekunce, siostrze Miriam, złoty medalion z ukrytym kluczykiem i tajemnicę. To, co znalazła (dzienniki) miała oddać jej bratanicy. Nie zdążyła, bo zostały skradzione. Nie zrobił tego nikt z zewnątrz...

...

Jerzy Rosiak, siedemdziesięciolatek, dowiedział się od swojego starszego brata, że nie są rodzeństwem a on jest synem zakonnicy i niemieckiego oficera oraz, że naprawdę ma na imię Seweryn. Postanowił to sprawdzić. Początkowo z żoną, ale potem poprzez znanego, krakowskiego dziennikarza.

...

Wersje wydarzeń sprzed lat różniły się od siebie diametralnie. Dwutorowo prowadzona narracja pozwalała spojrzeć na poruszany temat oczami świata zakonnego (z wyjątkiem) i samego zainteresowanego. Podejście rodziny zmarłej zakonnicy do sprawy było natomiast ... wyjątkowo nieciekawe. A obecna siostra przełożona coś z nimi "kombinowała", o czym przypadkiem dowiedziała się Miriam. I zaczęła mieć coraz więcej wątpliwości...

Jeśli chodzi o ojca, sprawa też nie była prosta, bo brakowało wielu dokumentów. Żyli jego potomkowie w Niemczech (również niechętni do współpracy). Kwestia ustalenia i potwierdzenia tożsamości stanęła w martwym punkcie.

...

Powieść w stylu retro. Z kwestiami majątkowymi, dziedziczeniem, konwenansami, powinnościami wobec rodziny, zakazaną miłością i jej konsekwencjami a także patriotyzmem w tle.

Bardzo ciekawym zabiegiem było włączenie do fabuły dzienniów, pamiętniów siostry Judyty. Wiele wyjaśniły.

...

Hipokryzja i okrucieństwo zakonu. Podłość rodziny. Niemoc zainteresowanego wobec procedur. Dziennikarskie śledztwo.

Były w tej opowieści momenty wzruszenia i śmiechu, ale również złości i rozgoryczenia. Była mądrość i głupota. Były trudne wybory i decyzje. Było "Co ludzie powiedzą?".

Był też kawałek historii.