Opinia na temat książki Sześć lat później

 Wracałam ze znajomymi ze studiów. Przy okazji zatrzymałyśmy się na małe zakupy. Zobaczyłam tą książkę i pod wpływem chwili postanowiła ją kupić. Wiecie co? Dobrze zrobiłam.
 
 Jake'owi Fisherowi wydaje sie, że znalazł tą opiewaną w baśniach jedyną prawdziwą miłość - Natalie. Niestety, jego "druga połówka" wydaje się być odmiennego zdania. Po trzech miesiącach związku postanawia wyjść za swojego ex. Po ślubie prosi Jake'a, żeby dał jej święty spokój. Fisher dotrzymuje obietnicy przez sześć lat, do dnia, gdy dowiaduje się, że mąż Natalie przeniósł się na łono Abrahama...
 
 Podczas lektury tej książki nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że jest to jedna z książek o Myronie Bolitarze. Główny bohater, Jake Fisher, przypomina go nie tylko fizycznie (również "kawał z niego chłopa"), ale również zachowaniem (czyli pcha się tam, gdzie nie powinien). Tylko epizodu z koszykówką brak. Jake ma również swojego Windsora, który nazywa się Benedict, jest łamaczem serc niewieścich i Afroamerykaninem (co trudno mi było zaakceptować). Przez te rzucające się w oczy podobieństwa trudno mi było wczuć się w akcję tej książki. Po prostu coś mi nie pasowało i tyle.
 
 Podobał mi się natomiast pomysł - znikanie ludzi, wymyślanie im nowych tożsamości i nowych "żywotów". Szkoda, że chwilami temat był traktowany nieco pobieżnie, bo z chęcią poznałabym więcej szczegółów. Przekonały mnie również zwroty akcji - chwilami banalne, oklepane i przewidujące, ale w sumie ok.
 
 Ogólne wrażenia poksiążkowe mam raczej pozytywne, chociaż przyznaję, że spodziewałam się więcej. Harlan Coben był i zostanie jednym z moich ulubionych autorów.