Opinia na temat książki Tożsamość

Tożsamość. Co się składa na naszą tożsamość? Czy „ Papier toaletowy, pieluszki, pranie, żarcie. Oto święty krąg człowieka, i naszą misją jest nie tylko ten krąg odkryć, uchwycić i wyznaczyć, lecz także uczynić go pięknym, przekształcić w śpiew”? Czy tożsamość jest tym jak mnie widzą inni, czy jak ja się widzę? Spotykają się ludzie. „Jaki to sędzia postanowił, że konformizm jest złem, a nonkonformizm dobrem? Czy przystosować się nie znaczy zbliżyć się do innych ludzi? Czy konformizm nie jest wielkim miejscem spotkań, do którego spływają zewsząd wszyscy, w którym życie jest bardziej gęste żarliwe?” Co to jest przyjaźń? Przyjaźń według bohatera, nie jest domeną kobiet, a tylko problemem mężczyzn i ich romantyzmem? Czy przyjaźń przeistacza się dzisiaj w kontrakt wzajemnej uczynności, słowem, w kontrakt grzeczności?
Spotyka się On i Ona, każde ze swoją historią, marzeniami, wyobrażeniami i tożsamością. Dwoje obcych ludzi, którzy chcą być razem. Czy prawdą jest zdanie: „Miłość jako egzaltacja dwóch jednostek, miłość jako wierność, namiętne przywiązanie do jednej tylko osoby, nie, coś takiego nie istnieje. A jeżeli istnieje, to wyłącznie jako samoukaranie, dobrowolna ślepota, ucieczka do klasztoru.”? Na pewno prawdą jest, że „żadna miłość nie przetrwa w milczeniu”. A czy przetrwa z tajemnicami?
Opisane jest spokojne życie Chantal i Jean-Marcu. Nagle ten spokój zostaje zakłócony i zaczynają przyglądać się życiu, sobie, stawiać pytania i szukać odpowiedzi. Widzimy to oczami raz jednego, raz drugiego i poznajemy ich tok myślenia. Autor po raz kolejny snuje refleksje nad miłością i związkiem dwojga ludzi. Książka jest świetna, miejscami czyta się ją jak kryminał. I zakończenie, jak w kryminałach zaskakujące.
Cytaty pochodzą z książki.