Trzy mowy gratulacyjne z okazji zwycięstwa nad Moskwicinami

Trzy mowy gratulacyjne z okazji zwycięstwa nad Moskwicinami (Gratulationum triumphalium ex Moscovitis orationes III) to wydany w 1582 lub 1583 r. zbór oracji wygłoszonych przez Nideckiego w katedrze św. Jana w Warszawie po kolejnych kampaniach Stefana Batorego przeciw Iwanowi IV Groźnemu: 21 listopada 1579 r. w imieniu kleru witał humanista króla powracającego po odzyskaniu Połocka, 18 stycznia 1581 r. po wyprawie wielkołuckiej, wreszcie 8 sierpnia 1582 r. po oblężeniu Pskowa i zawarciu pokoju w Kiwerowej Horce. Dał się w nich poznać Andrzej Patrycy nie tylko jako erudyta, zręcznie łączący w swych laudacjach odniesienia do mów i dialogów Cycerona z cytatami biblijnymi, ale również jako człowiek Kościoła, który zestawiając Batorego z królem Dawidem i podkreślając rolę Boskiej opieki, zabiegał u zwycięskiego monarchy o wywyższenie katolickiego duchowieństwa. Andrzej Patrycy Nidecki (1522–1587), humanista, filolog, katolicki polemista, pamiętany jest obecnie głównie jako przyjaciel Jana Kochanowskiego, adresat kilku polskich i łacińskich utworów poety, oraz jako znakomity latynista, wykształcony na uniwersyteckie padewskim znawca twórczości Cycerona, wydawca jego mów, a przede wszystkim zachowanych jedynie fragmentarycznie utworów Arpinaty. Historykom znany jest także jako aktywny sekretarz najpierw biskupa Andrzeja Zebrzydowskiego, od 1560 r. Zygmunta Augusta, a po śmierci ostatniego Jagiellona królowej Anny Jagiellonki, wreszcie jako człowiek Kościoła katolickiego, protegowany biskupów Piotra Myszkowskiego, Filipa Padniewskiego i Stanisława Hozjusza, autor kontrreformacyjnych traktatów, nagradzany za swą działalność m.in. kanoniami warszawską i krakowską, a dwa lata przed śmiercią biskupstwem wendeńskim. Nidecki był jednak również znakomitym mówcą, potrafiącym praktycznie wykorzystać swą klasyczną erudycję, choćby w panegirykach na cześć powracającego z kampanii moskiewskich Stefana Batorego.