Opinia na temat książki Tysiąc żurawi ; Śpiące piękności
Przeczytane
Literatura obca
To naprawdę jest literatura przez duże L: coś niesamowitego, arcydzieło słowa, a zarazem bardzo subtelna proza. Czytałam z zachwytem. Wyczytałam, że autor (które to imię, a które nazwisko?) wygrał o jeden punkt z Gombrowiczem. I choć cenię Gombrowicza, to trzeba przyznać, że to naprawdę jest wyjątkowa książka i wyjątkowy pisarz. Jeśli literatura to zapis tego co człowiekowi siedzi w głowie, często ulotne i nie do uchwycenia, to to jest właśnie to. Pierwsze opowiadanie 'Tysiąc żurawi' to narracja, prosa na temat dylematu, jaki rozgrywa się w głowie i sercu mężczyzny, rozbitego pomiędzy kobiety, wspomnienia a teraźniejszość, tradycję i życie. Walczą o niego kobiety życia jego ojca, a wszystko to w konwencji rytuału podawania herbaty. Piękne były te opisy ceremoniałów i tyle wnosiły znaczeń. Tyle można pokazać poprzez podawanie herbaty: zaloty, rozpacz, nadzieję, brak nadziei, żałobę. Mężczyzna musi zdecydować czy wybrać namiętność, czy związek na równi społecznej i żaden wybór nie jest idealny.
Drugie opowiadanie 'Śpiące piękności' to studium staruszka, który przychodzi do nietypowego domu uciech, w którym starzy ludzie mogą spać przy boju uśpionych dziewcząt. Śledzimy tego człowieka jak wpatruje się w młode dziewczęta, ich zęby, jędrną skórę, piersi itd. itp. I to nie jest erotyka, ale głęboka refleksja nad życiem, wspomnienie młodości. Każda noc, a spędził ich tam bohater cztery przypominała mu inne kobiety z jego życia, z przeszłości. Trochę tęskni, trochę żałuje, trochę odtwarza to co było. W każdym razie czytałam z zapartym tchem. I pewnie mam już w sobie coś ze smugi cienia, bo rozumiałam tego człowieka, gdy patrzył na młodość, wiedząc, że sam już jej nie ma. Zakończenie jest zaskakujące.
Drugie opowiadanie 'Śpiące piękności' to studium staruszka, który przychodzi do nietypowego domu uciech, w którym starzy ludzie mogą spać przy boju uśpionych dziewcząt. Śledzimy tego człowieka jak wpatruje się w młode dziewczęta, ich zęby, jędrną skórę, piersi itd. itp. I to nie jest erotyka, ale głęboka refleksja nad życiem, wspomnienie młodości. Każda noc, a spędził ich tam bohater cztery przypominała mu inne kobiety z jego życia, z przeszłości. Trochę tęskni, trochę żałuje, trochę odtwarza to co było. W każdym razie czytałam z zapartym tchem. I pewnie mam już w sobie coś ze smugi cienia, bo rozumiałam tego człowieka, gdy patrzył na młodość, wiedząc, że sam już jej nie ma. Zakończenie jest zaskakujące.
Ocena:
Data przeczytania: 2019-04-27
× 10
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/o-1272284/n/tysiac-zurawi-spiace-pieknosci)
4 wydania
Komentarze
Zgadzam się z Tobą, to wyjątkowa literatura i świetna recenzja.
× 1
Komentarze (7)
Zdaje mi się, że Ty czytałaś więcej książek z literatury japońskiej i chińskiej.
Bardzo lubię literaturę japońską, jest tak różna od naszej, zupełnie inne spojrzenie na świat. Kiedyś oglądałam japońską bajkę rysunkową dla dzieci o kocie i myszy. To co u nas byłoby raczej nie do pomyślenia, tam na końcu kot łapie mysz i ją zjada.
× 1
Tylko że teraz eliminują takie rzeczy z percepcji dziecka, a tak jest. Kot zjada mysz.
U nas eliminują, tam nie.
Właśnie czytałam o tym u Bator, która Ci się nie podobała. Że tam mangi zawierają nawet perwersję itp.
Bator jest dla mnie nie obiektywna i pisze z tezą do udowodnienia. Historia Mangi jest ciekawa i są na szczęście inni pisarze o tym opowiadający.
Jesteś do niej uprzedzona. Ona wcale nie rości sobie praw do opisu Japonii w całości. A to co mówi o wyrywku rzeczywistości, jaki zauważyła, nie kłóci się z innymi obrazami. Zresztą, połowę reportażystów też można tak określić, że są subiektywni.
Pozostałe opinie
Nie wiem, co powiedzieć o tej książce. Oba opowiadania były tak dziwne w swojej codzienności. Na pewno jest to spotkanie pierwszego stopnia z obcą kulturą - czytelnik wręcz świadomie dochodzi do wnios...
@suavemente
