Wielka Rewolucja Francuska: 1789-1793

Rewolucja rozpoczęta w 1789 roku była konsekwencją kryzysu gospodarczego i finansowego państwa, wpływów filozofii oświecenia, oraz sprzeciwu społeczeństwa francuskiego wobec istniejących podziałów stanowych i absolutyzmu. Jej wybuch bezpośrednio spowodowany był zaniechaniem realizacji reform postulowanych przez ministrów Ludwika XVI. Król, nie mogąc przezwyciężyć opozycji zgromadzenia notablów i parlamentu pary-skiego zdecydował się na zwołanie Stanów Generalnych. Ich otwarcie poprzedziła kampania wyborcza, która rozbudziła aktywność polityczną Francuzów formułujących swe żądania w postaci tzw. kajetów skarg.

5 maja 1789 r. Stany Generalne rozpoczęły obrady. Już 17 czerwca przedstawiciele stanu trzeciego uznali się za Zgromadzenie Narodowe, a 9 lipca za Konstytuantę - ciało, które miało uchwalić dla Francji ustawę zasadniczą. "Rewolucja adwokatów", dokonana w Wersalu, wsparta została przez Paryżan. 14 lipca wylegli oni na ulice stolicy i szturmem zdobyli Bastylię - twierdzę, będącą symbolem absolutyzmu.