Opinia na temat książki Znamiona Kaina

Chciałem przeczytać odmóżdżające czytadło, gdzie nie wnikając w przyczynowo-skutkowość, śledzimy pełne akcji i sensacji przygody bohaterów tropiących sekrety i tajemnice. Dostałem dużo, dużo więcej a lektura przypominała "Kod da Vinci" napisany przed przedszkolaka, wyjątkowo zdeprawowanego przedszkolaka. Akcja goni akcje w takim tempie, że każdy rozdział kończy się jej niesamowitym zwrotem. Bohaterom wszystko idzie jak z nut, uciekają, ukrywają się, są wręcz genialni. Prawda ...hi,hi,hi...historyczna i tło fabularne to jeden wielki worek z miauczącą zawartością. Mamy tu więc: polowania na czarownice, spółkowanie Ewy z wężem i owoc tychże igraszek - Kaina, hitlerowskie eksperymenty genetyczne, makabryczne morderstwa na całym niemal globie, sekretne organizacje, Czarną Afrykę oraz wyjątkowo wrednego emigranta z Polski, którego "tata był szychą w Polskiej Partii Rodzin, a brat pracował dla znanej katolickiej rozgłośni radiowej"(sic!, sic!, sic!). Autor rozpaczliwie pragnie przykuć uwagę czytelnika wplatając w "przygodowe" tło powieści makabryczne rewelacje w stylu gotowania ludzi w laboratoryjnej mikrofalówce czy zasypywanie bohaterów lawiną rozkładających się zwłok. Mniam! Wyjątkowy stek bzdur który ustępuje miejsca tylko "Londyńskiej makabrze". Oczywiście NIE polecam...