Zstępuję na barkę słońca

Wprowadzeniem do tematu jest prezentacja trzech postaw wobec śmierci. Wszystkim ludziom, którzy kochają, śmierć jawi się jako coś całkowicie sprzecznego z ich uczuciem. Autor uzmysławia, iż w obliczu śmierci nie ma ratunku ani też żadnej nadziei. Książka opowiada o tym jak borykał się z problemem bezsensowności śmierci Dostojewski i jak po wielu zmaganiach duchowych doszedł do przeświadczenia, że jedynym usprawiedliwieniem tego bezsensu jest nieśmiertelność duszy. Książka zawiera także niemało odniesień do literatury. Ilustrują tu opisy obyczajów, jak również interpretacje mitów oraz malowideł z grobowców. Kończy tę książkę szczegółowe przedstawienie tego, jak staroegipska tradycja ideowa, dokonania poznawcze i doświadczenia tamtego ludu zostały wykorzystane w późno powstałej Ewangelii świętego Jana.