Dziunia, ale dama recenzja

Biografie to ten rodzaj literatury, po który wielu z nas sięga sporadyczne i ja do nich należę. Jednak od czasu do czasu lubię zagłębić się w ten typ twórczość.

Anna Weronika Bielicka, nieszablonowa osobowość, na świat przyszła też w nietypowych okolicznościach. Podczas wojennej tułaczki rodziców z Galicji do Rosji, na Ukrainie w dworze u dziedzica Jana Barszczewskiego. Dziewiątego listopada 1915 roku, w dniu jej narodzin ojciec doznał szoku, bo Anna miała być chłopcem, a nie dziewczynką, …. ,,Chciał syna. Córkę już miał’’.
„Nie doczekał się syna, ale Hanka miała więcej z chłopca niż z grzecznej panienki”. Ojciec był dumny z córki, która talent muzyczny odziedziczała po nim, bo to on w tej rodzinie, pięknie śpiewał barytonem.

Trudno jest w to uwierzyć, gaduła, u której zawsze, słowa płynęły niczym rwący potok, do trzeciego roku życia nie chciała mówić. Dopiero zazdrość o małego chłopca spowodowała odblokowanie się Hanki i słowotok popłynął niczym pociski wystrzelone z pistoletu maszynowego.
Hanka Bielicka- znana z charakterystycznej chrypki w głosie, nieodłącznego poczucia humoru i skłonności do żartów, ale przede wszystkim sprawieniem sobie kolejnych, fantazyjnych kapeluszy. Do których miłość zaszczepiła w niej dziedziczka dworu Pani Anna. Dorastała w latach targanych zawieruchami wojennymi, towarzyszyły jej przeróżne przewroty historyczne. Niepowtarzalna, intrygująca osobowość, ambitna perfekcjonistka, zdeterminowana w darzeniu do celu. Znana postać świata teatru i kabaretu. Jej ścieżka kariery wiodła od dyplomu szkoły aktorskiej w 1939 roku, przez wojenną zawieruchę (Wilno, Białystok, Łódź, Warszawa…)zagraniczne występy aż po własny kabaret Pod Gwiazdami.

,,W trzech czepkach urodzona, będzie to szczęśliwa osoba'' (..) pierwszy czepek na szczęście, drugi na talent, a trzeci na co? (..) , (..) -No, no – zażartował ksiądz – tej pannie będzie w życiu wszystkiego za mało! (..)
Czy tak było? Wyrazista, barwna, nietuzinkowa postać Polskiej sceny, którą kochały miliony. Na scenie komediantka, pełna energii „gaduła”, prywatnie samotna, nieszczęśliwa kobieta, z próbą samobójczą na koncie.

,,Dziunia, ale dama. Powieść o Hance Bielickiej” Katarzyna Droga fenomenalnie zilustrowała życie prywatne i zawodowe Hanki, w sposób ujmujący pokazała nam blaski i cienie jej życia. Źródłem do stworzenia tej książki, były listy, wspomnienia, wywiady, autobiografie … Rewelacyjnie połączone fakty, z życia gwiazdy, z fikcją literacką. Sentymentalna powieść z dużą dawką wiedzy o ludziach i tamtych czasach, zawładnęła moim sercem. …,,Upływa szybko życie…”, …. Polecam gorąco.