Recenzja książki Limassol

W książce mamy historię opowiedzianą w pierwszej osobie przez izraelskiego śledczego (co symptomatyczne, nigdy nie dowiadujemy się jak się nazywa) który tropi arabskich terrorystów. Stosuje w czasie przesłuchań brudne metody, m.in. torturuje więźniów, a że nie jest skończonym bydlakiem i sadystą, to ma wyrzuty sumienia i opory moralne; tu charakterystyczny cytat: „Wstydziłem się siebie. Słowa, które wyszły mi z gardła budziły mój wstręt. Przesłuchiwany w porównaniu ze mną był człowiekiem szlachetnym.” W efekcie nasz bohater nie panuje nad nerwami, pije, rozlatuje mu się życie rodzinne. To człowiek, którego trudno polubić. Przy okazji dosyć realistycznie pokazuje autor pracę takich agentów, to nic pięknego: piwnice, kajdanki, więźniowie robiący w portki, przemoc i strach,

A fabuła? Nasz śledczy udaje początkującego pisarza, aby się zbliżyć do izraelskiej pisarki, jej syna narkomana i jej arabskiego przyjaciela. Nasz bohater prowadzi subtelną grę z pozostałymi aktorami dramatu, pojawiają się różne uczucia, przyjaźń, namiętność, nienawiść, a przy okazji śledczy musi wykonać swoje zadanie policyjno-wywiadowcze.

A w tle mamy współczesny Izrael, z jego napięciami rasowymi, z bujnym życiem kulturalnym, ze wspaniałymi zabytkami i plażami. Wszystko to pięknie opisane przez autora, widać, że zna te sprawy dogłębnie.

Mówi się w kontekście tej książki o klasyku literatury szpiegowskiej – Johnie Le Carré. Słusznie, bo jej centralnym tematem jest główna teza Le Carré, a mianowicie to, że uwikłanie w robotę śledczo-szpiegowską dla dobra ogólnej sprawy przynosi jednostce tylko złe rzeczy. Bohaterowie książki wychodzą z tej przygody pokiereszowani emocjonalnie, moralnie, czasami fizycznie.

Od pewnego momentu czytało mi się z trudem, bo już się domyślałem, że rzecz cała nieuchronnie zmierza do złego końca. Ale zakończenie i tak zaskoczyło, plus dla autora!

Nie ma książka siły najlepszych dzieł Le Carré'a, na przykład niewiele tam sekretu, suspensu, napięcia. Mamy za to bardzo dobrą, gęstą atmosferę psychologicznego napięcia między bohaterami. W sumie na plus.