Cipher recenzja

Z thrillerami do czynienia mam na co dzień. Dosłownie mogłabym je pochłaniać na tony, ewentualnie przeplatając fantastyką, ale to zdecydowanie dreszczowce są tymi książkami, po które sięgam najczęściej, a jeszcze jak mają wątek kryminalny, to już w ogóle jestem kupiona. Dlatego właśnie w moje ręce wpadł "Cipher".

Swoją drogą, coraz więcej tytułów u nas nie jest tłumaczonych i osobiście uważam to za błąd. Owszem, są takie, których nie powinno się w żaden sposób spolszczać, ale taki jak "Cipher"? Już bez przesady.

Ale do celu. Poznajemy główną bohaterkę, dwudziestosiedmioletnią Ninę, która w wieku szesnastu lat umknęła seryjnemu mordercy. I teraz, po tylu latach staje się ponownie jego celem, bo ktoś postanowił, że udostępni nagranie w sieci, na którym widać jej walkę z mordercą. Czyżby jego ego nie mogło tego unieść? I czy tym razem uda się również uniknąć śmierci i przy tym zakończyć tę sprawę?

Autorka jest agentką FBI, co już samo w sobie jest plusem, bo zna smaczki z tej pracy, a w fabułę wplotła właśnie śledztwo prowadzone przez FBI. W pewnym momencie miałam wrażenie jak by nie do końca zaplanowała to, co chce umieścić w książce i szła na żywioł, tak jak by ta sprawa faktycznie mogła wyglądać. Czy siedziała w fotelu, pozwalała wyobraźni popłynąć i później spisywała to, co jej podpowiedział umysł? Tak naprawdę to, jak mogłoby to wszystko w rzeczywistości wyglądać? A może to zlepek już poprowadzonych wcześniej przez nią spraw? Mam nadzieję, że kiedyś będę miała okazję zadać jej te pytania.

W każdym razie, ta książka to faktycznie rasowy thriller, pełen nieoczywistych zwrotów akcji i wcale nie czuć żeby były wymuszone żeby kręcić czytelnikiem w kółko jak marionetką. To wszystko wygląda aż nazbyt naturalnie i ciężko się od niej oderwać. Sama akcja mknie tak szybko, że te lekko ponad trzysta pięćdziesiąt stron leci dosłownie na jedno podejście. Ba, nie ma czasu na wypicie herbaty, bo wtedy w klatce piersiowej rośnie uczucie ciekawości tak bardzo, że nie jest potrzebny sen, potrzebne są odpowiedzi.

Maldonado tuż obok innych naziwsk, jak np. Dugoni od dziś będzie na mojej liście pisarzy, po których książki sięgam w ciemno, nie mam absolutnie nic do zarzucenia tej powieści. No, może poza kilkoma małymi błędami typu brak przecinka!

Książkę otrzymałam z klubu recenzenta portalu NaKanapie.pl