Don recenzja

Rosa Provenzano jest młodą lekarką. Od najmłodszych lat trenuje sztuki walki. Jeden wieczór sprawia, że życie Rosy runęło jak domek z kart. Nie pozostało jej nic dobrego w San Francisco. Kiedy już sobie na nowo poukładała życie, zostaje porwano prosto spod szpitala, w którym pracuje. Co wydarzy się w jej życiu?

Książkę przeczytałam wręcz na raz. Ma ona zaledwie 314 stron, czyli nie jest jakoś strasznie obszerna. Ogólnie książka mi się podobała, choć znalazły się małe ale. Po pierwsze była dla mnie jedna dość absurdalna scena. Uwaga spoiler! A więc główna bohaterka - Rosa została podczas biegania potrącona przez Tommasa i wpadła do krzaków. Jej przyjaciółką zaczyna krzyczeć jej imię i czy nic jej się nie stało. Mnie w tej chwili zastanawia co robił Tommas, kiedy ona się podnosiła z ziemi. No ja się pytam, czy on nie słyszał jej imienia, czy się nie przyglądnął kogo staranował, bo jej chwilę zajęło powstanie z krzaków. Gość chce ją przeprosić a ta mu łamie w nos. Nawiasem mówiąc główna bohaterka w ciagu kilku tygodni wręcz mogę stwierdzić, że zaatakowała czworo mężczyzn. Dwóm złamała nos. Ja rozumiem, że to było zaskoczenie, i że ona trenuje boks ale żeby od raz tak ich atakować? Koniec spoileru! Główna bohaterka Rosa, ma specyficzny charakterek, dzięki czemu choć trochę ją polubiłam. Tommaso jest głową rodziny mafijnej Colettich. Z wyglądu przypomina dużego umięśnionego misia. Po części podobała mi się relacja głównych bohaterów, ponieważ nie rozwijała się ona za szybko, dzięki czemu wydawała mi się bardziej realistyczna. Jedyne co mi się w tym nie podobało to, że jest już bardziej pod koniec przeskoki na np. za dwa tygodnie, czy za dwa miesiące co lekko mnie denerwowało i miałam wrażenie, że bohaterowie się rozpędzili ze swoją relacją. Ja go sobie wyobrazić nie potrafię. Poznajemy całą rodzinę Colettich i miałam wrażenie, że to nie dzieje się w mafii tylko jakiejś bogatej, zwariowanej rodzince gdzie wszyscy się nawzajem kochają. To wrażenie mogło sprawić fakt, że nie było jakiegoś wielkiego niebezpieczeństwa, a jak się pojawiło to lekko je zbagatelizowali główni bohaterowie. Książka jest z poczuciem humoru, dlatego uśmiech długo nie schodził mi z twarzy. Żeby już ogóle w całości z tej książki nie wyszła komedia to co jakiś czas pojawiał się krótki rozdział, który nas wprowadzał w napięcie i wielką ciekawość. Zakończenie bardzo mi się spodobało i sprawiło, że czekam z jeszcze większą niecierpliwością na kolejny tom. 7/10