If Only We Could recenzja

Choć moje emocje po przeczytaniu pierwszej części jeszcze nie opadły, to już sięgnęłam po drugą, bo byłam ciekawa co dalej i jak to wszystko dalej się potoczy.

Ta książka to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z poprzedniej książki. Layla w końcu sięgnęła dna, Dziewczyna pod naporem wydarzeń i matki zgłasza się na roczny odwyk, jednak wychodzi z niego wcześniej niż powinna. Młoda kobieta w końcu zrozumiała, że może żyć bez nałogów, jednak nie wraca do starego życia. Matka wywozi ją do Norwegi, żeby odizolować ją od miejsca, w którym przechodziła ciężkie chwile i od starych znajomych.

Layla uczy się żyć od nowa, spotyka starego znajomego, który wkrótce staje się jej bliski, jednak ona wciąż wzdycha do Alexandra. Dziewczyna zmuszona przez matkę spotyka się z terapeutą jak i uczęszcza na zajęcia grupy wsparcia, gdzie poznaje nową przyjaciółkę, w której dostrzega starą siebie.

Ta książka zrobiła na mnie równie potężne wrażenie co poprzednia. Tutaj Layla uczy się na nowo żyć, popełnia błędy, jednak jest świadoma swoich czynów, nie poddaje się pokusom, na które wystawia ją los. Dziewczyna ma dylemat związany ze swoimi nowymi znajomymi, którzy siebie nienawidzą, a ona podobnie jak i czytelnik nie do końca wie o co w ogóle chodzi.

Historia jest ciężka i trudna, mamy w pewnym sensie pokazany proces wychodzenia na prostą po traumatycznych przeżyciach, nasza bohaterka w końcu dojrzewa i zaczyna dostrzegać swoje błędy, sytuacja z nową znajomą stawia ją w miejscu jej przyjaciół sprzed roku, kiedy to ona miała problemy i nie chciała pomocy.

Książka ma w sobie sporo wątków związanych z tajemnicami, manipulacją, ponownie skupia się na problemach uzależnień, traum i próby ratowania czyjegoś życia. W tej historii znajdziemy także mistrzowską grę pozorów, a osoby które wydawały się nieskazitelne okazują się nieźle pokręcone delikatnie mówiąc. Znajdzie się także wątek kryminalny ze względu na ojca Layli, który znów próbuje wkroczyć w życie dziewczyny i sporo w nim namiesza.

Książkę czytał mi się dobrze, w moim odczuciu nie jest tak przytłaczająca jak pierwsza część, historia jest ciekawa, potrafi zaskoczyć i trzyma w napięciu niemal do końca. Zakończenie daje nadzieję, że kolejny tom będzie bardzo ciekawy.