Gwiazda Północy, Gwiazda Południa recenzja

Hej

10 lutego swoją premierę ma ostatni tom serii „Mistrz Gry” autorstwa Joanny Lampki. Ja z kolei chciałabym Wam przybliżyć pierwszą część cyklu, „Gwiazda Północy, Gwiazda Południa”.

Akcja książki toczy się w przeddzień wybuchu wojny między Cesarstwem Słońca a Królestwem Żeglarzy. Główną bohaterką jest Aline, teoretycznie oficer wywiadu neutralnej Sagesii, która ma wziąć udział w odbiciu mnicha, mistrza El -Li z rąk sekty działającej na terenie Cesarstwa. W rzeczywistości jednak okazuje się, że nasza pani kapitan to księżniczka Królestwa, która ma jeszcze jeden rozkaz do wykonania. I tak już dość skomplikowane zadanie staje się jeszcze trudniejsze, gdy Aline zaczyna coś łączyć z Ianem, następcą tronu Cesarstwa.

Sięgając po tę książkę nie miałam specjalnych oczekiwań, pierwszy raz też chyba nie przeczytałam innych recenzji na jej temat. Usiadłam więc do niej z czystą głową. I jakie było moje zaskoczenie, gdy już od pierwszych stron książkę czytało mi się naprawdę dobrze. Spodobał mi się pomysł na konstrukcję świata. Jest on bowiem bardzo podobny do naszego, zbliżony technologicznie, a czasami nawet światopoglądowo. Jeszcze nie spotkałam się z czymś takim w powieści fantasy. Przyzwyczaiłam się raczej do światów całkowicie innych, często średniowiecznych, lub wręcz odwrotnie, z dalekiej przyszłości. A tutaj mamy jakby nasz świat, a jednak inny. Ilość elementów fantastycznych jest tutaj znikoma, bardziej jest to powieść szpiegowska. Plusem dla mnie jest także to, że wszelkie informacje na temat świata, państwa oraz naszych bohaterów podawane są stopniowo. Dzięki temu nie zostajemy już na początku przeciążeni ilością wiadomości i szczegółów. Na do datek cały czas czujemy pewien niedosyt i czekamy na dalsze informacje. Polubiłam naszych głównych bohaterów. Aline to dziewczyna po przejściach, pochodząca z konserwatywnego domu, której przyszłość, też nie maluje się w kolorowych barwach. Jej przyjaźń z dziewczynami z oddziału zasługuje na uznanie, świetnie została ta więź przedstawiona. Zaintrygował mnie też cesarski syn. Jest pełen sprzeczności. A dramatyczne zakończenie, sprawia, że na już potrzebuję następnych tomów.

Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to okładka książki. Totalnie nie w moim stylu. Kojarzy mi się z powieściami z lat 90 i na pierwszy rzut oka sprawiła, że jakoś średnio miałam ochotę ją czytać. No ale jak pokazuje ten przykład, nie ocenia się książki po okładce :) No i jest to kwestia indywidualnych preferencji, komuś innemu może się spodobać. Plusem natomiast jest mapka umieszczona na pierwszych stronach książki. W każdym razie polecam!