Trzej detektywi Zaginiony pergamin recenzja

Właściwie na tytule mogłabym zakończyć tą recenzję.
Książkę dostałam od mojej kochanej babci i po ilości stron już wiedziałam, że to nie będzie nic niesamowitego. Okładka też nie przyciąga. Ale! Nie oceniajmy książki po okładce, nie w tym rzecz. Powiedziałabym, że jest to raczej książka kierowana do młodszych czytelników. Mam na myśli młodszych, młodszych. Głównie ze względu na to, że od początku wiadomo, co wydarzy się dalej. Historia jest przewidywalna i starszych może po prostu nudzić.
Wbrew pozorom, na tych stu trzydziestu stronach bohaterowie, fabuła oraz świat przedstawiony i wszystko inne, co książka mieć powinna, było przedstawione jasno. Nie zauważyłam tu żadnych niedociągnięć. Wbrew pozorom, książka jest bardzo ciekawa i nadal dokładnie pamiętam co się w niej działo, mimo, że trochę minęło od czasu, gdy odłożyłam Zaginiony Pergaminna półkę.
Jak tak teraz o tym myślę, to mogłabym porównać tą historię do znanego serialu animowanego Scooby Doo! Gdzie jesteś?Mamy tu czarny charakter i trzech detektywów. Obaj mają ten sam cel, czarny charakter (tak jak potwór w bajce) ściga naszych bohaterów, a na koniec cała sprawa rozwiązuje się, przyjeżdża policja, aresztuje przestępców i wszyscy idą świętować kolejny sukces.
Kolejną rzeczą, która podobała mi się w tej książce jest prowadzenie czytelnika przez cały proces rozwiązywania sprawy. To akurat było naprawdę fenomenalne. Czułam się, jakbym stała tam, obok naszych bohaterów i razem z nimi odszyfrowywała wiadomości, zdobywała informacje tuż pod nosem wroga.
Napisanie długiej recenzji o krótkiej książce jest problematyczne... Do rzeczy! Nie miałam absolutnie żadnych oczekiwań co do tej książki. Tak jak zwykle zresztą, dzięki czemu rzadko trafiam na słabe pozycje, bo wszystko jest w większym lub mniejszym stopniu dobre. Usiadłam, spędziłam miło godzinkę z herbatką i tą stu trzydziestu stronnicową książeczką, I tyle.
Na koniec powiem tyle: Jeśli macie młodsze rodzeństwo, kuzynostwo, syna, córkę, które lubi sięgać po książeczki, to podsuńcie im tę pozycję. Szczerze? Naprawdę dobrze się przy tym bawiłam. Zupełnie jak dziecko...