Powiew nadziei recenzja

„Powiew nadziei” to trzeci tom poruszającej sagi „Na obcej ziemi” autorstwa jednej z moich ulubionych autorek powieści z historią w tle, Joanny Jax. Po raz kolejny z ogromną przyjemnością oraz nadzieją, że tym razem dla bohaterów powieści los okaże się, łaskawszy, dałam się porwać lekturze.

Joanna Jax przepięknym słowem pisanym maluje przed nami obraz życia ludzi w czasach ponurej epoki stalinizmu. W bardzo realistyczny sposób oddaje niełatwą rzeczywistość, z jaką mierzą się bohaterowie powieści. Po wielu trudnych latach wciąż nie jest im łatwo wieść życie na obcej ziemi. Los ich nie szczędzi i co chwilę rzuca nowe wyzwania, a wraz z nimi trudne decyzje, które niekiedy mogą zaważyć na dalszym życiu zarówno ich samych, jak i bliskich im osób.

Saga „Na obcej ziemi” to jedna z najbardziej poruszających, a zarazem pięknych historii, jakie miałam przyjemność trzymać w swoich rękach i wspólnie z bohaterami kroczyć po kartach powieści. Joanna Jax stworzyła powieść, która z pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci. Pełna emocji, zaskakujących wydarzeń, opowieść o miłości, do której wiedzie kręta droga pełna wyrzeczeń. „Powiew nadziei”, jak sam tytuł wskazuje, to powieść, której bohaterowie swoim życiem, czynami i wiarą w lepsze jutro udowadniają nam, że nadzieja umiera ostatnia.
Powieść czytałam z zapartym tchem, z nadzieją na szczęśliwe zakończenie kartkowałam kolejne strony, nie mogąc oderwać się od lektury, która do samego końca trzymała mnie w napięciu. Bardzo zżyłam się z bohaterami Sagi i przyznaję, że żal będzie mi się z nimi rozstać. Do ostatnich chwil mocno kibicowałam Nadii i Wissarionowi, miałam nadzieję, że los w końcu wynagrodzi im lata trudów i cierpień, jakie przyszło im znosić. Żywię nadzieję, że jeszcze dane będzie nam poznać ich dalsze losy.
„Na obcej ziemi. Powiew nadziei” to lektura obowiązkowa dla fanów literatury wojennej i miłośników sag rodzinnych. Zachęcam z całego serca do lektury. To jedna z tych książek, obok fani gatunku nie mogą przejść obojętnie.