Supernormalsi recenzja

Meg Jay "Supernornalsi" Trudne dzieciństwo i niezwykłą historia odporności psychicznej, przełożyła Elżbieta Janota,

W tym roku w moje ręce trafiła druga już książka, której nie daje się sklasyfikować jako tradycyjny poradnik, bo absolutnie nim nie jest, a jednak porusza mnóstwo tematów, które w wielu wypadkach znamy z autopsji. Powoduje, że wracamy wspomnieniami, niekoniecznie tymi najlepszymi, do czasów naszego dzieciństwa czy młodości, spoglądając na siebie – osobę sprzed lat i porównując ją z tą, którą jesteśmy dzisiaj.

Drugą taką lekturą, którą bardzo polecam, jeśli tak jak ja jesteście raczej antyporadnikowi, jest książka Bruce'a D. Perry'ego i Oprah Winfrey "Ci ci się przydarzyło" Rozmowy o traumie, odporności psychicznej i zdrowieniu.

Sztuką jest zawsze takie zbalansowanie przedstawianych przez autora, będącego naukowcem bądź lekarzem, informacji, żeby rzeczy oczywiste dla piszącego, a często nowe, szczególnie w zakresie terminologii – dla czytelnika, były dla niego przystępne, czytelne, zrozumiałe, a przede wszystkim ciekawe. Meg Ray potrafiła tego dokonać. W zajmujący sposób połączyła wiedzę naukową, z opisanymi wynikami różnych badań i eksperymentów, przykładami z życia wielu anonimowych osób, których zachowanie uzupełniła również incydentami z życia osób publicznych.

"Nie ma większego cierpienia, niż nosić w sobie nieopowiedzianą historię" – te słowa Mai Angelou, amerykańskiej pisarki i poetki utwierdzają w przekonaniu, jak ważna jest umiejętność dzielenia się swoimi przeżyciami. Tym bardziej, że często nie jesteśmy odosobnieni w swoich doświadczeniach z dzieciństwa lub z kat młodości. Badania dowodzą bowiem, że aż 75% osób poniżej dwudziestego roku życia ma za sobą co najmniej jedno z doświadczeń, które mogą mieć wpływ na duże życie. Utrata osoby najbliższej, poniżanie i wzbudzanie strachu, nadużywanie alkoholu w rodzinie, dręczenie, choroba psychiczna, bicie, brak bezpieczeństwa, nacechowany seksualnke dotyk to tylko niektóre z nich.

Możemy myśleć, że będzie trudno wyjść z kryzysu ludziom obarczonym takimi doświadczeniami, a jednak autorka opowiada historie osób, których dzieciństwo nacechowały przeróżne traumy, a mimo to doskonałe radzą sobie w dorosłym życiu. Dziewięcioletni Sam, którego ojciec pewnego dnia wyszedł z domu, porwana z niewiadomych powodów grupa dzieci, chcąca być niewidzialną Mara, której matka zmagała się z chorobą psychiczną czy Charley znęcająca się nad młodszą siostrą to tylko przykładowi bohaterowie i bohaterki, których historie opowiada Meg Ray.

"Supernormalsi" są jak lustro, w którym warto się przejrzeć, by dostrzec blask swojego odbicia, są jak światło latarni, która wskazuje bezpieczną drogę do celu.