Cytaty Anna Feret

Dodaj cytat
Chyba nikt nie chciałby, by jego rodzice znali go tak, jak on zna samego siebie...
Wolę żyć wyobrażeniami niż rzeczywistością, złudzenia nie bolą tak, jak mylna interpretacja człowieka, przecież cierpimy, gdy okazuje się on inny, niż zawsze zakładaliśmy.
Ciekawe, jak długo i ilu jeszcze z nas będzie płacić za błędy naszych rodziców i jak długo oni te błędy, ciągnące się za nami latami, będą popełniać.
Człowiek samotny często przywiązuje się do ludzi, którzy go w jakiś sposób ranią, a to właśnie dlatego, że nie ma nikogo innego.
Każdy kogoś potrzebuje, każdy jest przerażony perspektywą samotności.
Choroby mentalne nie są piękne czy poetyckie, utrudniają jedynie życie, sprawiają, że żywy człowiek czuje się martwy. A na końcu nie potrafi już nawet o tym rozmawiać.
Człowiek brnie do bólu jak ćma do światła [...].
Są takie rzeczy, które muszą pozostać sekretami, które muszą zostać niewyjaśnione. Taka przeszłość, której nie należy już rozgrzebywać, ale zostawić po prostu taką, jaką jest.
Depresja i alkoholizm są w gruncie rzeczy do siebie podobne - jedna, i druga choroba nas tak naprawdę do końca nie opuszcza, obie stają się poniekąd częścią naszej osobowości.
[...] istnieją rzeczy, których przeznaczeniem nie jest trwanie.
Alkoholizm to jedna z chorób psychicznych, schorzenie mentalne, rozwalające rodziny, niszczące ludzi.
Czasami tak właśnie się zdarza, że człowiek gaśnie, a gdy uśmiech wraca, w oczach już go nie widać.
Muzyka pozwala ludziom się odciąć, gdy są zbyt przerażeni rzeczywistością.
[...] żadna przyjaźń nie jest wieczna.
- [...] nie wiem, co jest gorsze - zaczął mój przyjaciel. - Śmierć, po której cię już nie ma, czy śmierć, gdy jeszcze żyjesz.
Śmierć nie jest sposobem na ucieczkę. Są rzeczy, przed którymi nie da się uciec.
Nie wiem, co gorsze: fakt, że śmiejesz się, by nikt nie widział twojego smutku, czy fakt, że inni w ten śmiech wierzą.
Kiedy zaczynasz chorować na zaburzenia odżywiania, dopiero wtedy widzisz tak naprawdę, jak ważne w życiu człowieka jest jedzenie, jak bez niego traci się siły. Ale też kiedy zaczynasz chorować, jedzenie traci smak, zapach i zawiera jedynie kalorie.
Osobą dorosłą można nazwać kogoś, kto samodzielnie podejmuje decyzje, wiedząc, że jeśli popełni błąd, jego konsekwencje, czasami bardzo bolesne, będzie musiał ponieść sam.
Ludzie wolą wierzyć w kłamstwo, w piękno świata, nie dopuszczają do siebie myśli, że jest on zepsuty i brzydki.
Dlaczego tak często poniżamy i ubliżamy, ranimy tych, za których moglibyśmy, mimo wszystko, oddać życie? I dlaczego czerpiemy z tego swoistego rodzaju satysfakcję?
Ci, którzy uciekają, niefortunnie nie mogąc uwolnić się od samych siebie, mając wrażenie, że ucieczka jest jedynym rozwiązaniem, jedynym co może ukoić ból, jedynym sposobem na ocalenie, są w większości potępiani.
Zabawne, jak człowiek po jakimś czasie wmawiania mu, że jest niewystarczająco dobry, sam w końcu zaczyna w to wierzyć.
Obojętność to największy akt egoizmu, jaki widział świat, i krzywdzi najbardziej.
Nikogo nie obchodzi, czy masz depresję i czy lęki niszczą ci życie, dopóki nie staniesz się sławny, dopóki nie będziesz aktorem, celebrytą, nikt nie będzie chciał cię słuchać, nikogo nie będzie interesował twój smutek i czy jeszcze masz siłę wstać z łóżka.
Ludzie gówno wiedzą, a mówią, że rozumieją. Jak mogą wiedzieć co się dzieje w głowie osoby obok, skoro nigdy w niej nie byli, nigdy nie patrzyli na świat jej oczami?
- Zapytałam go teraz: ,,W prawdziwym świecie umieranie trwa zaledwie kilka sekund, wiedziałeś?
- I jak myślisz co by odpowiedział? [...]
- Że na tym polega jedynie jego piękna
Nasz osobisty, intymny świat, gdzieś w głowie, w sercu i duszy, gdzie swój początek ma cały ten rozbrajający rozpierdol, własny przedsionek piekła.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl