"Konfucjusz"

Konfucjusz (chiń. 孔子 / 孔夫子; pinyin. Kǒng Zǐ / Kǒng Fūzǐ; dosł. „Mistrz Kong”; ur. 551 w Qufu, zm. 479 p.n.e. tamże) – chiński filozofii, twórca konfucjonizmu.

Konfucjusz nie pozostawił pism – jego nauczanie zebrano w księdze Dialogi konfucjańskie. Głównym tematem rozważań było codzienne życie ludzi i stabilność społeczeństwa. Jego zdaniem podstawowymi cnotami są: humanitaryzm, praworządność, poprawność, mądrość i lojalność. Cnoty te realizują się w pięciu powinnościach, czy też fundamentalnych relacjach społecznych: między panującym i urzędnikiem, ojcem i synem, starszym i młodszym bratem, mężem i żoną oraz między przyjaciółmi. Moralność jednostki i podstawowa rola rodziny jest fundamentem i gwarantem stabilności państwa. Konfucjusz dużą rolę w kształtowaniu ładu społecznego przypisywał wykształceniu, które obejmowało także kwestie ducha i serca.

Doktryna Konfucjusza (konfucjonizm) była rozwijana początkowo przez uczniów, a później przez filozofów-następców i komentatorów. Myśl konfucjańska objęła zasięgiem obszar Chin, Japonii, Korei i Wietnamu.