Eyvind Johnson

Prozaik szwedzki, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1974.

Eyvind Johnson urodził się w Svartbjörnsbyn w pobliżu Boden w regionie Szwecji Norrbotten jako Olof Edvin Werner Jonsson. Był synem kamieniarza.

Począwszy od roku 1921 Johnson przebywał większość czasu w Europie kontynentalnej, początkowo w Berlinie, potem w Paryżu. Zarabiał tam, chwytając się jak wcześniej różnych zawodów, ale też pisząc do rozmaitych pism szwedzkich, z którymi utrzymywał kontakt, odwiedzając raz na jakiś czas swój kraj rodzinny. W roku 1924 zerwał z socjalizmem. W tym samym roku opublikował swój debiut De fyra främlingarna (Czterech obcych).

W okresie przedwojennym i w czasie wojny działał przeciwko nazizmowi, pisząc książki antytotalitarne i wspierając norweski ruch oporu.

Po wojnie Eyvind Johnson mieszkał przez jakiś czas w Szwajcarii ( 1947 -49), która stanowiła tło dla niektórych napisanych przez niego utworów. Powojenne jego utwory to głównie powieści historyczne. Do najważniejszych z nich należą Fale Przyboju, (szw. Strändernas svall, 1946), które stanowią współczesną wersję historii Odyseusza, a także Chmury nad Metapontem, (szw. Molnen över Metapontion, 1957), które łączyły Wyprawę Cyrusa Ksenofonta z losem ludzi w obozie koncentracyjnym.