Franciszek Siedlecki
Zostań fanem autora:

Franciszek Siedlecki

Autor, zmarł w 1934 (żył 67 lat)
7 /10
1 ocena z 1 książki,
przez 1 kanapowicza
Urodzony 23 lipca 1867 roku w Polsce (Kraków)
Franciszek Wincenty Siedlecki (23 lipca 1867 Kraków – 11 października 1934 Warszawa) - scenograf, teoretyk teatru i historyk teatru.
Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwo w Monachium, Paryżu i we Włoszech. Główną dziedziną jego twórczości było malarstwo i grafika. W dwudziestoleciu międzywojennym był prezesem Związku Polskich Artystów Grafików i redaktorem czasopisma „Grafika”. Wynalazł technikę rycia w szkle (szesnaście ogromnych witraży wykonanych dla Goetheanum R. Steinera w Szwajcarii, gdzie w latach 1914–19 wykładał malarstwo).
Jako scenograf debiutował na zaproszenie Ludwika Solskiego w Teatrze Miejskim w Krakowie, projektując dekoracje do Krakusa (6 czerwca 1908 r. ) W 1909 roku w jubileuszowym cyklu przedstawień J. Słowackiego opracował scenografię Lilli Wenedy, Snu srebrnego Salomei i Balladyny. W Teatrze Zjednoczonym w Warszawie projektował dekoracje do trzech przedstawień w reżyserii Aleksandra Zelwerowicza: Wesele (1911), Poskromienie złośnicy (1912) i Irydion (1912). We wrześniu 1913 roku wspólnie z Leonem Schillerem zorganizował w Warszawie wystawę malarstwa scen.; wystawił wówczas swoje projekty do Samuela Zborowskiego J. Słowackiego. Po powrocie ze Szwajcarii w 1919 roku mieszkał w Warszawie. Od 1920 roku współpracował z Redutą; projektował m.in. kostiumy do Wielkanocy (1923). W 1924 roku wraz z Leonem Schillerem złożył ofertę magistratowi na zorganizowanie w sali Teatru im. Bogusławskiego teatru popularnego dla „pracującej inteligencji i warstw robotniczych”. Ostatecznie jednak w pracy Teatru im. Bogusławskiego za dyrekcji Schillera nie brał udziału, przełożył tylko dla tego teatruPasterkę wśród wilków, inscenizowaną przez Schillera. Działalność Schillera wspierał także jako krytyk teatralny w „Gazecie Administracji i Policji Państwowej”. Po odejściu Schillera z Teatru im. Bogusławskiego, w 1926 roku złożył ofertę na prowadzenie tego teatru, ale bez skutku. Jako scenograf zrealizował jeszcze Lillę Wenedę w Teatrze Praskim w Warszawie (1927) oraz opracował w 1928 roku dla opery warszawskiej libretto, inscenizację i scenografię poematu tanecznego Miłość E. Morawskiego; do przedstawienia jednak nie doszło.
Jako teoretyk teatru publikował artykuły w „Świecie” (m.in. 1910 nr 38 – O sztuce scenicznej), „Życiu Teatru”, „Scenie Polskiej”, „Wiadomościach Literackich”. Zajmował się także historią teatru; napisał pierwszą w Polsce monografię Heleny Modrzejewskiej (Helena Modrzejewska, Warszawa 1927), publikował artykuły i rozprawy z dziejów tańca (m. in. Taniec religijny i obrzędowy w monografii zbiorowej Taniec, Warszawa 1930). W wydanej w 1934 roku w Warszawie książce Fragmenty zamieścił szkice o S. Wyspiańskim i K. Fryczu.

Źródło opisu: Encyklopedia Teatru Polskiego
Kategorie
Biografia

Książki

Helena Modrzejewska
Helena Modrzejewska
Franciszek Siedlecki
7/10

Przedruk pierwszej w Polsce opowieści biograficznej o Helenie Modrzejewskiej, wydanej w 1927 roku w Warszawie. Tekst reprodukowany metodą fotooffsetową z Wydania Polskiego Instytutu Teatralnego ("Mon...

Pisma
5 wydań
Pisma
Franciszek Wiktor Dmochowski, Idzi Benedykt Radziszewski, Franciszek Siedlecki, Antoni Malczewski

Przypadająca w 2008 r. dziewięćdziesiąta rocznica powstania Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II sprzyja przypomnieniu jego genezy, a tym samym jego twórcy i charyzmatycznego rektora - ...

Podziel się pierwszym cytatem autora z innymi Kanapowiczami!
Dodaj pierwszy cytat!

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl