Galileo Galilei

Włoski uczony: astronom, astrolog, matematyk, fizyk doświadczalny, inżynier-wynalazca i filozof, prekursor nowożytnej fizyki.
Twórczość Galileusza była bardzo bogata i dotyczyła różnych dziedzin nauki. Galileusz dokonał też kilku odkryć i wynalazków: 1583 odkrył izochronizm wahadła, 1586 zbudował wagę hydrostatyczną, około 1602 odkrył prawo swobodnego spadania ciał, w okresie padewskim (1592–1606) zbudował pierwszy termoskop, a następnie 1609 lunetę (jako jeden z pierwszych), którą pierwszy zastosował do obserwacji astronomicznych.
Jesienią 1609 odkrył góry na Księżycu i zmierzył ich wysokość, a I 1610 — 4 najjaśniejsze satelity Jowisza (Ganimedes, Callisto, Io, Europa — obecnie zwane księzycami galileuszowymi). Odkrycia te opisał w książce Sidereus nuncius [‘posłanie z gwiazd’], która w samym tylko 1610 miała 2 wydania i sprawiła, że Galileusz stał się znany w całej Europie. Kontynuując obserwacje astronomiczne, odkrył w 2. połowie 1610 fazy Wenus (przewidziane przez M. Kopernika) i plamy słoneczne (niezależnie od J. Fabriciusa, Th. Harriota i Ch. Scheinera). Z ich obserwacji wywnioskował o obrocie Słońca wokół własnej osi. Opisał swe odkrycia w pracach: Istoria e dimostrazioni intorno alle macchie solari [‘historia i dowodzenia dotyczące plam słonecznych’] (1613) oraz Il Saggiatore [‘waga probiercza’] (1623). To ostatnie jest znakomitym dziełem polemicznym, w którym Galileusz, odpowiadając na ataki przeciwników jego poglądów, wyłożył wiele kwestii nowoczesnej metodologii badań naukowych.
Odkrycia astronomiczne Galileusza miały epokowe znaczenie — były ważnym wkładem do zwycięstwa idei Kopernika i umożliwiły dalszy rozwój astronomii obserwacyjnej (choć sam Galileusz w wielu przypadkach nie zgadzał się z nowymi poglądami, np. nie zaakceptował odkrycia eliptycznych orbit planet przez J. Keplera).

Prace Galileusza z zakresu fizyki stanowiły podstawę do dalszego rozwoju wielu jej działów (głównie mechaniki). Zbliżył się on bardzo do sformułowania zasad dynamiki, podanych później przez Kartezjusza (zasada bezwładności) i I. Newtona.