Irena Kwintowa

Polska bajkopisarka.
Urodziła się w rodzinie inteligenckiej, córka Teofila Zwetscheka i Ludmiły z Jurkiewiczów. Dzieciństwo i młodość spędziła na Wileńszczyźnie. Po ukończeniu gimnazjum humanistycznego w Święcianach studiowała prawo i nauki społeczne
na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie.
W 1945r. zamieszkała w Lidzbarku Warmińskim. Przez pięć lat pracowała jako nauczycielka w Liceum Ogólnokształcącym, a od 1959r. rozpoczęła pracę jako instruktorka w Domu Kultury Dzieci i Młodzieży (obecny MDK).
Będąc w gimnazjum zaczęła pisać wiersze, brała udział w działalności teatru szkolnego, współredagowała gazetkę szkolną “Nasza myśl”.

Mieszkając w Lidzbarku Warmińskim poznała tradycje, legendy i obyczaje miejscowej ludności. Pracowała w Komitecie Rodzicielskim, założyła teatr szkolny, dla którego pisała scenariusze, teksty piosenek i wiersze.
Od 1961r. Irena Kwinto rozpoczęła stałą współpracę ze “Świerszczykiem”, “Płomyczkiem” i Polskim Radiem. Folklor Warmii i Mazur znalazł odbicie
w baśniach i legendach adresowanych głównie do dzieci.
Współpracując z czasopismami dziecięcymi miała już za sobą debiut
jako prozaik w tomie zbiorowym “Kiermasz bajek”. Debiutem książkowym zaś stał się zbiór baśni i legend “Dar Królowej Róż” wydany w 1971 roku. Jej utwory tłumaczone były na wiele języków świata. Opracowywane również były audycje radiowe na podstawie bajek Pani Ireny.

Otrzymała wiele nagród literackich: za baśń sceniczną “O synku Jasinku”, legendę “Biały Łabędź”, widowisko regionalne, teksty piosenek “Pieśń o Ziemi Warmińskiej” oraz “Warmiński wiatr”.
W roku 1974 na wniosek młodzieżowego samorządu DKDiM oraz Rady – 22 Harcerskiej Drużyny Turystycznej im. Mariusza Zaruskiego działającej przy DKDiM, skierowany do Kapituły „Orderu Uśmiechu”, zostało przyznane Jej to zaszczytne odznaczenie.
1 czerwca 1980r. otrzymała nagrodę literacką Prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości dla dzieci i młodzieży w dziedzinie poezji i prozy poświęconej Warmii i Mazurom.