Jérôme Carcopino

Francuski historyk starożytności.

Uczęszczał do Ecole normale superieure,, odbywając tam studia historyczne. W latach 1904-1907 był członkiem École française de Rome. W 1912 został profesorem historii w Le Havre oraz wykładowcą na Uniwersytecie Algierskim, a także inspektorem zabytków starożytnych w Algierii (do 1920). Podczas I wojny światowej uczestniczył w kampanii dardanelskiej.

Działalność naukową podjął ponownie jako profesor Sorbony w 1920, będąc tam wykładowcą historii starożytnej do 1937, kiedy powołano go na dyrektora École française de Rome. 25 lutego 1941 został mianowany sekretarzem stanu do spraw oświaty i młodzieży w rządzie Vichy. Był członkiem wielu europejskich instytucji archeologicznych i historycznych, a od 1955 także członkiem Akademii Francuskiej.

Znany jako autor wielu nowatorskich prac naukowych z historii starożytnej Grecji i Rzymu, w których jego hipotezy badawcze spotykały się nierzadko ze sceptycznym przyjęciem. Najpopularniejszą jego publikację o życiu codziennym starożytnego Rzymu w epoce rozkwitu cesarstwa (La Vie quotidienne à Rome à l'apogée de l'Empire (1939, przekład polski 1960) przetłumaczono na wiele języków. W Polsce wcześniej wydano też jego biografię Cezara(Caesar a godność królewska, Lwów 1935).