/246b7f649e8fc7459b06fca303997ca2/n/leonard-woolley)
Brytyjski archeolog i badacz starożytnego Bliskiego Wschodu, odkrywca Grobów Królewskich z Ur.
Po ukończeniu New College w Oksfordzie rozpoczął w 1905 pracę w Departamencie Starożytności Ashmolean Museum. W latach 1907–1912 prowadził wykopaliska w Nubii. Nubii. Następnie wybrany został kierownikiem prac wykopaliskowych w Syrii. Prace te przerwał wybuch I wojny światowej. W jej trakcie Woolley służył jako oficer wywiadu na Bliskim Wschodzie.
Po wojnie w 1919 wznowił prace wykopaliskowe w Karkemisz. W latach 1921–1922 prowadził wykopaliska w Tell-El-Amarna w Egipcie. Następnie zaproszony został do poprowadzenia łączonej ekspedycji archeologicznej British Museum i University of Pennsylvania Museum do prac badawczych na stanowisku Tall al-Mukajjar (starożytne Ur) w południowej Mezopotamii. Najbardziej znany jest właśnie z prowadzonych w latach 1922–1934 wykopalisk w Ur, w trakcie których odkrył słynne grobowce królewski z okresu sumeryjskiego (ok. 2900–2350 p.n.e.).
W 1935 otrzymał honorowy tytuł szlachecki za wkład w dziedzinę archeologii. Rok później rozpoczął wykopaliska w Tell Atchana w północnej Syrii, stanowisku kryjącym pozostałości starożytnego miasta Alalach.Ponownie jego prace przerwała wojna. W latach 1943–1946 służył w stopniu podpułkownika jako doradca ds. archeologicznych przy Civil Affairs Directorate. Za radą Woolleya Naczelny Dowódca Alianckich Ekspedycyjnych Sił Zbrojnych wydał rozkaz zakazujący plądrowania i niszczenia budowli o ważnym znaczeniu historycznym i kulturowym na wyzwalanych obszarach. Po wojnie Woolley podjął przerwane prace w Alalach odkrywając pałace i archiwa glinianych tabliczek z II tysiąclecia p.n.e. Dodatkowo prowadził również wykopaliska na pobliskim stanowisku nadmorskim al-Mina, gdzie odkrył ślady wczesnogreckiego osiedla. Miał niemal siedemdziesiąt lat kiedy zakończył w 1949 prace wykopaliskowe w Alalach. Do śmierci w 1960 pozostał ważną postacią w świecie archeologii.
Po ukończeniu New College w Oksfordzie rozpoczął w 1905 pracę w Departamencie Starożytności Ashmolean Museum. W latach 1907–1912 prowadził wykopaliska w Nubii. Nubii. Następnie wybrany został kierownikiem prac wykopaliskowych w Syrii. Prace te przerwał wybuch I wojny światowej. W jej trakcie Woolley służył jako oficer wywiadu na Bliskim Wschodzie.
Po wojnie w 1919 wznowił prace wykopaliskowe w Karkemisz. W latach 1921–1922 prowadził wykopaliska w Tell-El-Amarna w Egipcie. Następnie zaproszony został do poprowadzenia łączonej ekspedycji archeologicznej British Museum i University of Pennsylvania Museum do prac badawczych na stanowisku Tall al-Mukajjar (starożytne Ur) w południowej Mezopotamii. Najbardziej znany jest właśnie z prowadzonych w latach 1922–1934 wykopalisk w Ur, w trakcie których odkrył słynne grobowce królewski z okresu sumeryjskiego (ok. 2900–2350 p.n.e.).
W 1935 otrzymał honorowy tytuł szlachecki za wkład w dziedzinę archeologii. Rok później rozpoczął wykopaliska w Tell Atchana w północnej Syrii, stanowisku kryjącym pozostałości starożytnego miasta Alalach.Ponownie jego prace przerwała wojna. W latach 1943–1946 służył w stopniu podpułkownika jako doradca ds. archeologicznych przy Civil Affairs Directorate. Za radą Woolleya Naczelny Dowódca Alianckich Ekspedycyjnych Sił Zbrojnych wydał rozkaz zakazujący plądrowania i niszczenia budowli o ważnym znaczeniu historycznym i kulturowym na wyzwalanych obszarach. Po wojnie Woolley podjął przerwane prace w Alalach odkrywając pałace i archiwa glinianych tabliczek z II tysiąclecia p.n.e. Dodatkowo prowadził również wykopaliska na pobliskim stanowisku nadmorskim al-Mina, gdzie odkrył ślady wczesnogreckiego osiedla. Miał niemal siedemdziesiąt lat kiedy zakończył w 1949 prace wykopaliskowe w Alalach. Do śmierci w 1960 pozostał ważną postacią w świecie archeologii.
/98f3761981795bbd5549746a4c74da33/n/w-poszukiwaniu-przeszlosci)
