Literaturoznawca, krytyk literacki, pisarka, autorka ponad 200 prac naukowych i artykułów na temat historii literatury XX wieku, historii filologii oraz krytyki literackiej. Interesuje ją szczególnie historia rosyjskiej literatury czasów sowieckich (przede wszystkim twórczość Bułhakowa, Zoszczenki, Zamiatina), historia filologii rosyjskiej, archiwoznawstwo oraz tekstologia.
Jest autorką pierwszej naukowej biografii Michaiła Bułhakowa i przewodniczącą Fundacji Bułhakowa. Ukończyła studia filologiczne. W latach 1959-1961 w jednej z moskiewskich szkół uczyła języka rosyjskiego i literatury, w latach 1965-1984 zaś – pracowała w oddziale rękopisów Państwowej Bibliotek ZSRR im. Lenina. Od 1985 r. wykłada najnowszą literaturę rosyjską na jednej z rosyjskich uczelni, od 1988 r. – również na kilku amerykańskich i europejskich uniwersytetach.
W czasach sowieckich Marietta Czudakowa bliska była kręgom dysydenckim, a po rozpadzie ZSRR aktywnie włączyła się do polityki, wspierając Borysa Jelcyna m.in. jako członek powołanej przez niego Rady Prezydenckiej i Komisji ds. Ułaskawień. Po dojściu do władzy Władimira Putina związała się z opozycją demokratyczną w Rosji. W roku 2007 była kandydatką Partii SPS (Sojuz Prawych Sił)w wyborach do Dumy Państwowej, ale partia nie przekroczyła wówczas 5-procentowej bariery głosów i nie weszła do parlamentu.
Jest autorką pierwszej naukowej biografii Michaiła Bułhakowa i przewodniczącą Fundacji Bułhakowa. Ukończyła studia filologiczne. W latach 1959-1961 w jednej z moskiewskich szkół uczyła języka rosyjskiego i literatury, w latach 1965-1984 zaś – pracowała w oddziale rękopisów Państwowej Bibliotek ZSRR im. Lenina. Od 1985 r. wykłada najnowszą literaturę rosyjską na jednej z rosyjskich uczelni, od 1988 r. – również na kilku amerykańskich i europejskich uniwersytetach.
W czasach sowieckich Marietta Czudakowa bliska była kręgom dysydenckim, a po rozpadzie ZSRR aktywnie włączyła się do polityki, wspierając Borysa Jelcyna m.in. jako członek powołanej przez niego Rady Prezydenckiej i Komisji ds. Ułaskawień. Po dojściu do władzy Władimira Putina związała się z opozycją demokratyczną w Rosji. W roku 2007 była kandydatką Partii SPS (Sojuz Prawych Sił)w wyborach do Dumy Państwowej, ale partia nie przekroczyła wówczas 5-procentowej bariery głosów i nie weszła do parlamentu.