Martin Buber
Zostań fanem autora:

Martin Buber

Autor, zmarł w 1965 (żył 87 lat) 3 czytelników
8.8 /10
3 oceny z 2 książek,
przez 3 kanapowiczów
Urodzony 8 lutego 1878 roku w Austrii (Wiedeń)
Austriacki filozof i religioznawca pochodzenia żydowskiego, poliglota. Badacz tradycji żydowskiej judaizmu i chasydyzmu.
Martin urodził się w 1878 roku w Wiedniu w Monarchii Austro-Węgierskiej. Urodził się w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. Jego hebrajskie imię było Mordechaj. Jego rodzice szybko rozwiedli się (w 1881), i Mordechaj spędzał większość swojego dzieciństwa u dziadka Salomona Bubera we Lwowie (obecnie terytorium Ukrainy). Dziadek był głęboko wierzącym żydem, studiującym literaturę rabiniczną i midrasze. W domu mówiono w języku niemieckim, jidysz i po polsku. Buber uczył się w polskim gimnazjum im. Franciszka Józefa. Posiadał znajomość czternastu języków. W trakcie nauki interesował się kulturą europejską i filozofią. Pod wpływem czytanych dzieł filozofów podjął decyzję o zerwaniu swoich więzi z religią[1].

W 1896 roku, po maturze, Martin wyjechał do Wiednia i rozpoczął studia, historii sztuki, germanistkę i językoznawstwo. Studiuje również w Lipsku, Zurichu i Berlinie.
W 1938 roku wyjechał z III Rzeszy do Brytyjskiej Mandatu Palestyny. Został profesorem na Uniwersytecie Hebrajski w Jerozolimie. Wykładał filozofię społeczną i socjologię kultury. W kolejnych latach kontynuował swoje badania religijne i tłumaczenie tekstów biblijnych. W 1950 roku został kandydatem do nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Był badaczem chasydyzmu (w Polsce popularna jest jego książka Opowieści chasydów) i ten właśnie nurt religijno-filozoficzny ukształtował sposób myślenia Bubera. Chasydzi prowadzili bowiem dialog z Bogiem, obecnym w swoich emanacjach. Każda rzecz, każde działanie łączyło się z chwałą Bożą, a wspólnotę budowano na indywidualizmie poszczególnych jednostek. Stąd antropocentryzm Bubera, jego niechęć do myślenia systemowego oraz irracjonalizm.
Szczególne znaczenie Buber przypisywał przykazaniu miłości. Odzwierciedla się to w jego najważniejszym dziele „Ja i Ty” (1923). Filozofia Bubera ma wymiar optymistyczny – przez prostotę, pokorę, radość, zaangażowanie jesteśmy w stanie „zbliżyć” Boga do naszego świata. Buber krytykuje zarówno kolektywizm, jak i skrajny indywidualizm, należy bowiem być zarówno dla siebie, jak i dla drugiego człowieka. Wszelkie prawdziwe życie jest spotkaniem, nasze „ja” jest zawsze zwrócone ku czemuś. Kryzys relacji jest kryzysem człowieka. Człowiek jest osobą - duchem i podmiotem. Wchodzi z rzeczywistością w relację monologową - „ja-ono”, oraz dialogową - „ja-ty” (odnoszącą się do człowieka) oraz „ja-Ty” (odnoszącą się do Boga).
Około 1920 r. zaczął rozwijać swoją koncepcję dialogiczną. Podstawowym problemem filozofii i teologii Bubera była relacja międzyosobowa (człowieka z człowiekiem i człowieka z Bogiem). Byt ma według niego charakter relacyjny, zawsze pozostaje pod znakiem „z”. Nie ma żadnej rzeczywistości poza relacją. We współczesnym świecie coraz bardziej dominuje jednak relacja przedmiotowa „ja–to”, która zasłania człowiekowi Boga. Tak powstaje „zaćmienie Boga”. Według Bubera żyjemy w epoce „zaćmienia Boga”, a nie śmierci Boga, jak twierdził Nietzsche.
W kategoriach dialogu ujmował Buber swoje poglądy teologiczne, biblijne, społeczne i pedagogiczne. Opowiadał się za dialogiem międzyreligijnym. Zajmował się religiami wschodnimi, a sam judaizm określał jako religię o wyraźnie wschodnim charakterze, w przeciwieństwie do zachodniego chrześcijaństwa.
W pedagogice podkreślał znaczenie dialogu między wychowawcą jako osobowym autorytetem a wychowankiem realizującym wartości w sposób wolny. Wolność natomiast określał nie jako przeciwieństwo przymusu, lecz drogę do więzi

Książki

Opowieści Chasydów
2 wydania
Opowieści Chasydów
Martin Buber
8.5/10

Wybitny pisarz i filozof zebrał krótkie, pełne uroku i delikatnego humoru opowieści wywodzące się z chasydyzmu - mistycznego żydowskiego ruchu filozoficzno-obyczajowego. Przybliżają one egzotyczny, od...

Problem człowieka
Problem człowieka
Martin Buber
9/10

"Problem człowieka" to studium przedstawiające najwybitniejsze koncepcje antropologiczne nowożytnych myślicieli. Biorąc za podstawę sformułowane przez Kanta podstawowe pytanie antropologii, "czym jes...

Droga człowieka według nauczania chasydów
Droga człowieka według nauczania chasydów
Martin Buber

Zbiór krótkich esejów, w których autor - największy dwudziestowieczny znawca chasydyzmu - interpretuje sześć tradycyjnych opowieści chasydzkich, objaśniając najważniejsze zasady ludzkiej egzystencji. ...

Gog i Magog
Gog i Magog
Martin Buber

Land of Two Peoples
Land of Two Peoples
Martin Buber

Theologian, philosopher, and political radical, Martin Buber (1878-1965) was actively committed to a fundamental economic and political reconstruction of society as well as the pursuit of internationa...

Mojżesz
Mojżesz
Martin Buber

Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej z...

ON JUDAISM
Martin Buber

'The question I put before you, as well as before myself, is the questionof the meaning of Judaism for the Jews. Why do we call ourselves Jews? Iwant to speak to you not of an abstraction but of your ...

Obrazy dobra i zła
Obrazy dobra i zła
Martin Buber

Obrazy dobra i zła to książka niezwykła. Martin Buber, żydowski filozof, prezentuje głęboko egzystencjalną koncepcję człowieka na podstawie trzech historii biblijnych - obrazu Adama i Ewy, Kaina i Abl...

Opowieści rabina Nachmana
TALES OF THE HASIDIM
Martin Buber

This edition, bringing together Volumes One and Two of Buber's classicwork, contains marvelous tales - terse, vigorous, often cryptic - of theHasidic masters.

Way of Man
Way of Man
Martin Buber

Martin Buber was one of the most significant religious thinkers of the twentieth century. In this short and remarkable book he presents the essential teachings of Hasidism, the mystical Jewish movemen...

Zaćmienie Boga
Zaćmienie Boga
Martin Buber

Cytaty

Fundamentalnym faktem ludzkiej egzystencji jest człowiek z człowiekiem.
Poznanie i wiedza są w ogóle możliwe dopier dzięki zrozumieniu innych.
Życie ludzkie dotyka absolutu przez swój dialogiczny charakter, człowiek bowiem, mimo swej jedności, nigdy w głębi samego siebie nie znajdzie bycia, które byłoby całością w sobie i jako takie dotykało już absolutu, nie przez stosunek do własnej jaźni, lecz przez stosunek do jaźni innego człowieka, może stać się całością. Nawet jeśli ta inna jaźń jest również ograniczona i uwarunkowana, we współistnieniu doznaje się nieograniczoności i bezwarunkowości.
Tylko uczestnictwo w byciu istniejącej istoty ujawnia sens w podstawie własnego bycia.

Komentarze

© 2007 - 2024 nakanapie.pl