Natan Sternharz

Natan Sternharz – uczeń cadyka Nachmana z Bracławia (1772–1811), założyciela ruchu chasydów bracławskich, autor i redaktor dzieł tworzących korpus pism bracławskiego chasydyzmu. Sternharz urodził się w Niemirowie na Podolu. W 1802 roku, w wieku dwudziestu dwóch lat, poznał Nachmana z Bracławia i wbrew sprzeciwom ze strony rodziny został jego zwolennikiem. Z polecenia cadyka zajął się spisywaniem, redagowaniem i rozpowszechnianiem jego nauk, w tym pośmiertnie wydanych słynnych fantastycznych opowieści (Sipurej maasijot). Choć po śmierci Nachmana z Bracławia chasydzi nie mianowali nikogo cadykiem w jego miejce, to właśnie Sternharz został nieformalnym przywódcą ruchu, organizując kult na grobie mistrza i publikując jego kolejne dzieła – niektóre z nich we własnej, nielegalnej drukarni. Na okres jego przywództwa przypadł brutalny konflikt między bracławskimi chasydami i zwolennikami cadyka z Sawrania, który Sternharz przypłacił wygnaniem z Bracławia i krótkotrwałym aresztem. Ostatnie lata swego życia spędził na odbudowie osłabionej konfliktem społeczności i wydawaniu swych dzieł. Zmarł w 1844 roku. Jego grób, będący celem pielgrzymek chasydów, znajduje się w Bracławiu. Wiele jego książek, w tym biografia Nachmana z Bracławia oraz jego własna autobiografia Dni Natana (Jemej Moharnat), wydane zostały pośmiertnie. Prace te, obok opowieści jego mistrza, uznawane są za jeden z fundamentów nowoczesnej literatury hebrajskiej.