Janina Paradowska

Janina Maria Paradowska-Zimowska – polska dziennikarka i publicystka, związana m.in. z tygodnikiem „Polityka” i radiem Tok FM. Laureatka nagrody Grand Press dla dziennikarza roku (2002) i Nagrody Kisiela (2011).

Ukończyła studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie studiowała podyplomowo dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Rozpoczęła pracę w zawodzie jako dziennikarka dziennika „Kurier Polski”, w którym zajmowała się tematyką społeczną.

Należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na początku lat 80. była m.in. szefową struktur NSZZ „Solidarność” w należącym do Stronnictwa Demokratycznego Wydawnictwie „Epoka”. Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 stanu wojennego zrezygnowała z członkostwa w PZPR. Została zweryfikowana negatywnie, jednak po paru miesiącach przywrócona do pracy w „Kurierze Polskim”. W tym samym roku podjęła pracę w redakcji „Życia Warszawy”, gdzie m.in. pełniła funkcję kierownika działu politycznego. Pracowała również w dziale kulturalno-oświatowym. Z ramienia tej redakcji brała udział w relacjonowaniu prac stolika młodzieżowego Okrągłego Stołu. Z pracy w „Życiu Warszawy” odeszła po przejęciu tego tytułu przez grupę dziennikarzy skupionych wokół Kazimierza Wóycickiego i Tomasza Wołka.

W 1991 dołączyła do zespołu redakcyjnego „Polityki”. Była komentatorką polityczną tego tygodnika, a także inicjatorką Salonów „Polityki” i prowadzącą spotkania z tego cyklu z udziałem polityków, przedsiębiorców, przedstawicieli mediów i kultury[7]. Współpracowała także z TVP, gdzie od maja 1993 do czerwca 1994 prowadziła program publicystyczny Gorąca Linia w TVP1. Od 2003 do końca życia była dziennikarką radia Tok FM. Od 2007, także do śmierci, prowadziła na antenie Superstacji program Puszka Paradowskiej (pod koniec życia prowadziła w tej stacji również program Rozmowa dnia).