Philippe de Villiers

Francuski polityk i publicysta (właściwiePhilippe Marie Jean Joseph Le Jolis de Villiers de Saintignon), w latach 1988- 2010 prezydent Rady Generalnej Wandei, w latach 1994-2018 przewodniczący partii narodowo-konserwatywnej Mouvement pour la France (MPF), w latach 1994-2014 członek parlamentu europejskiego, dwukrotnie kandydował na fotel prezydenta Francji - bez sukcesu.
Rodzinnie de Villiers wywodzi się z normandzkich hrabiów, jego młodszy brat był (do 2017) generałem i szefem sztabu armii francuskiej. Ukończył prawo na uniwersytecie w Nantes, a następnie nauki polityczne ("służba publiczna") w prywatnym Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, który ukończyła większość póxniejszych prezydentów Francji. Pracując następnie w prefekturze departamentu Charente-Maritime zainicjował w ruinach zamku Château du Puy du Fou spektakl, z którego powstał historyczny park tematyczny Puy du Fou. Po zwycięstwie Mitteranda w wyborach prezydenckich w 1981 roku odszedł ze służby publicznej, nie chcąc być podwładnym lewicowego rządu, by zacząć pracować w izbie przemysłowo-handlowej regionu Loary. W 1981, po liberalizacji prawa medialnego, założył radio Alouette FM oraz tygodnik Alouette Hebdo, a 3 lata później szkołę medialną w Nantes. W 1985 wstąpił do Francuskiej Partii Republikańskiej, która była członkiem koalicji o nazwie Unia dla Demokracji (UDF), następnie krótko był sekretarzem ministra kultury François Léotarda (w gabinecie Chiraca), a następnie został członkiem francuskiego Zgromadzenia Narodowego. Jednocześnie pełnił funkcję przewodniczącego Rady Generalnej departamentu Vandei (1987-2010) i doprowadził do powstania pomnika ofiarom stłumionego przez jakobinów powstania katolickich rojalistów w Wandei (1793-6). Na forum ONZ starał się o uznanie tej masakry za zbrodnię przeciwko ludzkości.
Autor wielu pism politycznych i publicystycznych.