Rafał Olbiński

Właściwie Józef Rafał Olbiński, wcześniej Józef Rafał Feliks Chałupka – polski malarz, grafik i twórca plakatów oraz jeden z przedstawicieli tzw. polskiej szkoły plakatu.

Syn Józefa i Janiny Chałupków, urodził się jako najstarszy z siedmiorga rodzeństwa. Ukończył w 1969 Politechnikę Warszawską, uzyskując dyplom na Wydziale Architektury. Po studiach zajął się grafiką, współpracując z czasopismem "Jazz Forum", w którym pełnił funkcję redaktora graficznego. W 1981 wyjechał do Paryża, skąd rok później wyemigrował do Nowego Jorku. Powrót do kraju uniemożliwiło mu wprowadzenie przez władze komunistyczne w Polsce stan wojenny. W 1985 podjął pracę jako wykładowca w nowojorskiej School of Visual Arts.
Prace Rafała Olbińskiego są eksponowane w licznych galeriach i muzeach, tj. Biblioteka Kongresu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Toyamie i Carnegie Foundation w Nowym Jorku, Muzeum Plakatu w Wilanowie. Są także gromadzone przez prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Rafał Olbiński prowadzi także współpracę z pismami, tj. „The New York Times”, „Newsweek”, „BusinessWeek” czy „Der Spiegel”. W Polsce zajmował się m.in. projektowaniem okładek płyt, np. Krzysztofa Klenczona Powiedz stary gdzieś ty był (Pronit SX 1614) i Breakoutu Żagiel Ziemi (Pronit SX 1821). Od 1997 do 2003 regularnie tworzył też okładki polskiego miesięcznika psychologicznego „Charaktery” i był współtwórcą wizerunku graficznego pisma.
Jego twórczość jest szeroko nagradzana na wielu konkursach międzynarodowych. W 1995 otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie „New York City Capital of the World” – na plakat promujący Nowy Jork jako stolicę świata. W 1994 został laureatem tzw. Międzynarodowego Oskara za najbardziej niezapomniany plakat na świecie w konkursie „Prix Savignac” w Paryżu, a w 1976 pierwszej nagrody w konkursie Instytutu Praw Człowieka w Strasburgu. Do połowy lat 90. zgromadził około 100 nagród[4].
Postanowieniem z 24 kwietnia 2012, za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej, został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Uroczystość uhonorowania odbyła się 3 maja 2012[5].