Rosemary Rogers

“Ona jedna ma w sobie siłę, żeby mnie pokonać, pomyślał nagle Steve. Jest moją zgubą. Ze wszystkich kobiet, które znam, ona jedna jest moją słabością, fatalnym zauroczeniem. Nie jestem w stanie dłużej jej się oprzeć! Okropna z niej zołza, była dziwką, ale teraz jest tylko moja.”

“I Bóg świadkiem, że pragnął jej, mimo że resztki instynktu samozachowawczego protestowały w nim ostrzegawczo.”

“Dlaczego nie chcesz pogodzić się z faktem, że bez względu na to, co sobie mówimy i jak bardzo ze sobą walczymy, pozostaje jeszcze coś, co nam sprawia przyjemność? To nasz namiętność.”

“Ja wolę inną śmierć, tę, która przychodzi za każdym razem, kiedy jestem z tobą.”

“Czy mam się czuć zaszczycony z powodu tej wizyty? Madame du Plessis - najwyżej ceniona kurtyzana w całym Mexico City - kobieta, która rzuciła francuskiego hrabiego dla meksykańskiego pułkownika. Bosonoga, zmysłowa tancerka na prywatnych przyjęciach u Maksymiliana - moja żona, kurwa!”

“Steve Morgan, który zawsze chlubił się tym, że do związków z kobietami podchodzi z chłodną rezerwą, teraz galopuje w stronę Zacatecas. Odkrył, że dla perspektywy ujrzenia Ginny gotów był nawet stanąć przed plutonem egzekucyjnym. Jeśli mają zamiar go rozstrzelać, to i tak według wszelkiego prawdopodobieństwa pozwolą mu zostać z nią sam na sam przez kilka minut. Będzie mógł wziąć ją wtedy w ramiona, rozkoszować się smakiem i miękkością jej ust, czuć na swym ciele dotyk jej małych, cudownie ukształtowanych piersi. Powie jej wówczas - Tak, jakie to ma teraz znaczenie - zanim go zabiją, powie jej, że ją kocha.”