Cytaty Ryu Murakami

“Mu­sisz tylko my­śleć, że nie boli. Spo­sób po­le­ga na tym, by pa­trzeć na coś, ale sku­piać wzrok tro­chę dalej, i po­wta­rzać sobie, że na pewno nie bę­dzie boleć. Jeśli choć raz zwąt­pisz, że prze­cież to nie­moż­li­we, by ból znik­nął, nie uda ci się.”

“Muszę na­uczyć ją praw­dy: pła­kać można bez końca, a i tak nikt ci nie po­mo­że.”

“po­ję­ła, po co była jej po­trzeb­na ta nie­kon­tro­lo­wa­na, gwał­tow­na wście­kłość. Żeby prze­ciw­sta­wiać się obe­lgom. Obe­lgi to objaw wro­go­ści — trze­ba mieć od­wa­gę, by wal­czyć z wro­go­ścią oto­cze­nia, a do tego nie­zbęd­ny jest pa­lą­cy gniew. Tylko on daje siłę do dzia­ła­nia”

“Jak czło­wiek ma na sobie po­rząd­nie upra­ną, po­rząd­nie upra­so­wa­ną białą ko­szu­lę, a w dłoni rów­nie białą chu­s­tecz­kę, wtedy i serce, i umysł robią się śnież­no­bia­ło czy­ste”

“Móc sa­me­mu wy­bie­rać sobie ból — to tro­chę strasz­ne, ale wspa­nia­łe.”

“Mi­łość i prze­moc za­wsze się prze­ni­ka­ją”

“Uwaga: od­gry­wa­nie kogoś in­ne­go wy­ma­ga naj­wyż­szej czuj­no­ści. W przy­pad­ku zde­ma­sko­wa­nia po­li­cja praw­do­po­dob­nie cał­ko­wi­cie zmie­ni pro­fil po­dej­rza­ne­go, za­czną szu­kać kogoś o wy­so­kiej in­te­li­gen­cji.”

“Dla­cze­go wszy­scy, gdy tylko do­ro­sną, nagle za­po­mi­na­ją, jak bez­sil­ny­mi i sła­by­mi isto­ta­mi byli w dzie­ciń­stwie?”

“Dziecko jest bezbronne i nie może sobie poradzić, nawet jeśli ktoś je katuje. Nawet jeśli matka bije łyżką do butów, rurą do odkurzacza czy trzonkiem noża albo dusi, albo polewa wrzątkiem, dziecko nie ma jak uciec i nie potrafi znienawidzić jej tak naprawdę, z całego serca. Rozpaczliwie i za wszelką cenę stara się jakoś pokochać rodzica. Nie chce go znienawidzić, więc wybiera nienawiść do samego siebie.”