Ryu Murakami
Zostań fanem autora:

Ryu Murakami

Autor, 72 lata 26 czytelników
6.9 /10
17 ocen z 2 książek,
przez 16 kanapowiczów
Urodzony 19 lutego 1952 roku w Japonii ( Sasebo)
Ryū Murakami (jap. 村上 龍 Murakami Ryū), właściwie Ryūnosuke Murakami (jap. 村上 龍之助 Murakami Ryūnosuke - japońskipisarz i reżyser filmowy. Imię Ryūnosuke zostało zaczerpnięte od głównego bohatera Daibosatsu-Tōge, stworzonego przez Kaizana Nakazato (1885–1944), autora powieści historycznych.
Pierwsza praca Murakamiego, krótka powieść Prawie przezroczysty niebieski, napisana jeszcze podczas studiów, dotyczy rozwiązłości i zażywania narkotyków wśród niezadowolonej japońskiej młodzieży. Krytycznie uznana za nowy styl literatury, zdobyła nagrodę literacką nowicjusza w 1976 roku, mimo że niektórzy obserwatorzy potępili ją jako dekadencką. Później w tym samym roku Blue zdobył nagrodę Akutagawa, stając się bestsellerem. W 1980 roku Murakami opublikował znacznie dłuższą powieść Coin Locker Babies, która ponownie spotkała się z uznaniem krytyków.
Kategorie
Sensacja Thriller

Książki

Dzieci ze schowka
Dzieci ze schowka
Ryu Murakami
6.3/10
Seria: Lemur

Wybitna powieść psychologiczno-obyczajowa współczesnego japońskiego pisarza. Historia przyjaźni dwóch chłopców z domu dziecka, Kiku i Hashi, porzuconych przez matki w niemowlęctwie w dworcowym schowku...

Piercing
Piercing
Ryu Murakami
7.4/10

Z pozoru Masayuki Kawashima jest szczęśliwym mężem i ojcem. Ale gdy staje nad łóżeczkiem dziecka ze szpikulcem do lodu w ręku, zadaje sobie pytanie: czy byłbym zdolny pchnąć? Odpowiedź wcale nie jest...

In the miso soup
In the miso soup
Ryu Murakami

Tokyo tour guide Kenji takes on Frank--a great white whale of an American tourist--and soon begins to suspect that he might be the serial killer that is terrorizing the city. Full of dark humor and su...

Serie i Cykle

Cytaty

Mu­sisz tylko my­śleć, że nie boli. Spo­sób po­le­ga na tym, by pa­trzeć na coś, ale sku­piać wzrok tro­chę dalej, i po­wta­rzać sobie, że na pewno nie bę­dzie boleć. Jeśli choć raz zwąt­pisz, że prze­cież to nie­moż­li­we, by ból znik­nął, nie uda ci się.
Muszę na­uczyć ją praw­dy: pła­kać można bez końca, a i tak nikt ci nie po­mo­że.
po­ję­ła, po co była jej po­trzeb­na ta nie­kon­tro­lo­wa­na, gwał­tow­na wście­kłość. Żeby prze­ciw­sta­wiać się obe­lgom. Obe­lgi to objaw wro­go­ści — trze­ba mieć od­wa­gę, by wal­czyć z wro­go­ścią oto­cze­nia, a do tego nie­zbęd­ny jest pa­lą­cy gniew. Tylko on daje siłę do dzia­ła­nia
Jak czło­wiek ma na sobie po­rząd­nie upra­ną, po­rząd­nie upra­so­wa­ną białą ko­szu­lę, a w dłoni rów­nie białą chu­s­tecz­kę, wtedy i serce, i umysł robią się śnież­no­bia­ło czy­ste

Komentarze