Samuel Marszak

Samuił Jakowlewicz Marszak (ros. Самуил Яковлевич Маршак) – radziecki pisarz żydowskiego pochodzenia, poeta i tłumacz głównie literatury dla dzieci, ale nie tylko. Znany jest też z m.in. peerelowskich książek do nauki języka rosyjskiego.

Od 1900 mieszkał z rodziną w Ostrogożsku, gdzie uczył się w gimnazjum i zaczął pisać wiersze, później przeniósł się do Petersburga, a stamtąd, po ukończeniu petersburskiego gimnazjum, do Moskwy.
W 1904 w Petersburgu poznał Maksima Gorkiego i Fiodora Szalapina. W 1911 odbył podróże do Turcji, Grecji, Syrii i Palestyny jako korespondent petersburskich gazet, następnie wyjechał do Anglii, gdzie do 1914 studiował na Uniwersytecie Londyńskim, w 1914 wrócił do Rosji, osiedlając się w Jekaterynodarze (obecnie Krasnodar), gdzie zaczął publikować artykuły prasowe. W 1920 wrócił do Piotrogrodu, a w 1938 do Moskwy (po aresztowaniu w 1937 podczas wielkiej czystki redakcji leningradzkiej gazety, w której pracował. W 1942 został laureatem Nagrody Stalinowskiej (ponownie otrzymał ją w 1946, 149 i 1951), a w 1963 Nagrody Leninowskiej. Był też odznaczony dwoma Orderami Lenina, Orderem Wojny Ojczyźnianej i Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (1947).

Jego „Żołnierza i biedę” można znaleźć w repertuarze polskich teatrów.

Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[9].