Stanisław Antoni Wotowski – syn Stanisława Wotowskiego, jeźdźca konnego; pisarz i dziennikarz, policjant, właściciel prywatnego biura detektywistycznego, znawca okultyzmu oraz masonerii; autor powieści kryminalnych, sensacyjnych, historycznych i okultystycznych.
W 1919 komisarz XI obwodu policji w Warszawie. Brał udział w wojnie 1920 r. W 1924 założył dwutygodnik Rzeczy ciekawe, który nie utrzymał się długo na rynku.
Zasłynął wykładami na temat okultyzmu, z którymi w latach 20. i 30. jeździł po Polsce. Jego biuro detektywistyczne zajmowało się w dużej mierze tropieniem na zlecenie skandali towarzyskich.
Jego losy po 1939 są nieznane.
Pisał przede wszystkim powieści kryminalne i tzw. kryminalno-salonowe (kryminał dziejący się w wyższych sferach towarzyskich), nierzadko na podstawie faktów (Człowiek, który zapomniał swego nazwiska, Upiorny dom, Czarny adept), niektóre o charakterze romasów (Niebezpieczna kochanka, Kobieta, która niesie śmierć, Złotowłosy sfinks). Druga część dorobku to tzw. sensacyjne powieści historyczne (Krwawa hrabina, Lekkomyślna księżna, Król awanturników), w których fakty historyczne posłużyły autorowi do stworzenia sensaycjnej fabuły. Wotowski pisał również książki dotyczące magii, zjawisk nadprzyrodzonych i okultyzmu.
Łącznie dorobek Wotowskiego obejmuje ok. 40 powieści. Przed 1939 rokiem bardzo popularny pisarz - wiele wydań, wysokie nakłady, kilka powieści zekranizowanych (np. Rycerze mroku). W PRL jego książki usuwano z bibliotek; w końcu zapomniany. Jego książki są sukcesywnie wznawiane od 2012 roku w ramach serii Kryminały przedwojennej Warszawy i Polski kryminał retro.