Wilhelm Apolinary Kostrowicki

Guillaume Apollinaire (1880 – 1918) - poeta francuski polskiego pochodzenia. Nazywał się Wilhelm Apolinary Kostrowicki. Jego matka - Angelika Kostrowicka - była polską szlachcianką. W sprawie ojca do dzisiaj trwają dyskusje wśród krytyków i historyków literatury. Najbardziej prawdopodobną hipotezą jest ta, która wskazuje na Francesco Flugi d'Aspermonta - oficera armii watykańskiej, z którym młodsza od niego o 20 lat Angelika Kostrowicka miała romans we Włoszech, gdzie schroniła się wraz ze swoimi rodzicami przed carskimi prześladowaniami po upadku powstania styczniowego. Inne hipotezy - mniej prawdopodobne o posmaku skandalu - mówią, że mógł być nieślubnym dzieckiem kardynała, a może nawet księcia Monako. To niejasne pochodzenie wywarło na późniejszego poetę piętno zarówno w jego twórczości, jak i w życiu, na przykład kiedy po wybuchu I wojny światowej zgłosił się na ochotnika do wojska, musiał czekać aż kilka miesięcy na werbunek, bo tak tajemnicze wydało się dla wojskowych urzędników jego pochodzenie. Dzieciństwo i młodość spędził we Włoszech i Monako, skąd przeniósł się potem wraz z matką i swoim młodszym bratem do Paryża. Swój pierwszy wiersz opublikował w 1901 r., rok później ukazały się jego pierwsze utwory prozatorskie. Utwory te podpisał pseudonimem: "Guillaume Apollinaire" i pod tym pseudonimem zapisał się na trwałe w historii literatury. Pisał również eseje i rozprawy krytyczne na temat sztuki współczesnej, głównie literatury i malarstwa. Był wielkim propagatorem awangardy artystycznej: fowizmu, dadaizmu, surrealizmu, kubizmu. Należał do ścisłej czołówki paryskiej bohemy, przyjaźnił się m. in. z poetą Maxem Jacobem i malarzem Pablo Picassem. Jako jeden z pierwszych w literaturze światowej pisał kaligramy - wiersze o strofach w kształcie przedmiotów i osób, które były tematem utworu. Był bez wątpienia jednym z najbardziej oryginalnych poetów XX wieku, chociaż za życia nie w pełni docenianym. Bardzo burzliwe było jego życie osobiste, zwłaszcza erotyczne, co znalazło zresztą ciekawe odzwierciedlenie w jego twórczości (patrz wiersze Apollinaire'a w temacie Kobiety ich życia i twórczości. Zmarł w 1918 roku w Paryżu, w wieku 38 lat, w wyniku zarażenia grypą hiszpanką, która panowała wówczas w Europie. Jako rannemu na froncie weteranowi I wojny światowej i wybitnemu poecie francuski oddział wojskowy oddał w dniu pogrzebu nad jego grobem salwy honorowe. Najważniejsze dzieła Apollinaire'a to : „Rhénanes” , (Wiersze nadreńskie, 1901), „Alcools” (Alkohole, 1913), „Le poéte assassiné” (Poeta zamordowany, 1916), „Calligrammes” (Kaligramy, 1918), „Pittoresques contemporains” (Malowniczy współcześni, 1928). Jego wiersze tłumaczyli na polski m. in. Adam Ważyk, Mieczysław Jastrun, Robert Stiller, Julia Hartwig i Artur Międzyrzecki.