Władysław Henryk Franciszek Abraham

Władysław Henryk Franciszek Abraham – polski prawnik i uczony, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie.

Był synem Cyryla i Antonii z Pawulskich. Studiował na wydziałach prawa i filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego (w tym czasie otrzymał stypendium z fundacji ś.p. dra Katarzyńskiego). Zajmował się historią prawa kanonicznego i polskiego oraz historią Kościoła, specjalizował się w kanonistyce na uniwersytecie w Berlinie, habilitował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1886 r. został docentem i objął katedrę prawa kościelnego na Uniwersytecie Lwowskim, którego był rektorem od 1900 (lub w latach 1899–1900). W 1888 został profesorem prawa kościelnego. Był także członkiem Polskiej Akademii Umiejętności (od 1893), Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Poznaniu i Wilnie. Zorganizował badania w archiwum watykańskim nad źródłami związanymi z Polską. Brał udział w komisji ministerialnej przygotowującej projekt konkordatu między Rzecząpospolitą Polską i Stolicą Apostolską, współtworzył polskie prawo małżeńskie.

16 stycznia 1931 Uniwersytet Poznański przyznał mu tytuł doktora honoris causa. W 1937 otrzymał także tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

W czerwcu 1889 ożenił się ze Stanisławą Reiss. Ich synem był generał Roman Abraham, dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w kampanii wrześniowej.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.