“Oj­ciec uczy ją, by za­rzu­ci­ła zwy­czaj za­da­wa­nia pytań, po­nie­waż od­po­wie­dzi, jakie otrzy­ma, mogą nie być szcze­re. Nawet naj­nud­niej­szy chło­pak sta­jen­ny po­tra­fi wy­my­ślić prze­ko­nu­ją­ce kłam­stwo, jeśli w ten spo­sób zdoła unik­nąć cię­gów. Praw­da kryje się wśród szep­tów, ukrad­ko­wych spoj­rzeń, za­ci­śnię­tych szczęk czy pię­ści. A po cóż kła­mać, kiedy nikt nie słu­cha? ”