“Po tym dniu zro­zu­miał, że taka jest na­tu­ral­na kolej rze­czy. Że nie mamy kon­tro­li nad wła­snym ży­ciem. Że je­ste­śmy liśmi szar­pa­ny­mi wia­trem, po­dą­ża­ją­cy­mi za tym po­dmuchem, który jest naj­sil­niej­szy.”