Aleksander Sowa - urodzinowo dla nakanapie.pl

Aleksander Sowa - " Pisanie to moja pasja. Zadebiutowałem w 2005 roku. Wydałem osiemnaście publikacji, kolejnej jestem współautorem. Łączny ich nakład to ponad 25 tys. egzemplarzy. Są to publikacje elektroniczne, (tj. e-booki) jak i książki papierowe. Współpracuję z: Wydawnictwami Komunikacji i Łączności, Netina, Ardeo, wydawnictwem Poligraf i e-bokowo.

Wydaje także pod pseudonimami."

Aleksander Sowa jest autorem takich powieści jak: " Umrzeć w deszczu" oraz " Jeszcze jeden dzień w raju " - audiobook z tej drugiej pozycji został zwycięzcą wortalu Granice.pl " najlepsza książka na lato 2010r. "



Moje wymarzone urodziny…



Jako, że jestem do cna sfiksowany napiszę, że obchodzę urodziny tego samego dnia, co Krasiński, Prószyński czy Fielding – bardziej znana miłośnikom nazwiska Jones. Niestety nie z imieniem Indiana, ale Bridget. To, jeśli chodzi o ludzi pióra. W tym gronie znajdują się jeszcze takie ciekawostki jak Kopernik, bracia Golcowie czy Paweł Konnak alias Konjo.

Data przyjścia na świat zrodziła u mnie problemy z tożsamością. Na szczęście nie seksualną czy płciową a zodiakalną. Bo nie wiem czy urodzony 19 lutego jest jeszcze wodnikiem, czy może już rybą.

Generalnie sympatia do własnych urodzin wzrastała u mnie parabolą do osiemnastki. Potem przez jakiś czas utrzymywała się w klimaksie. Dziś widzę, że kolejny gebustag przynosi niesmak na ustach i odwrotnie proporcjonalną sympatię. No cóż, nie pozostaje nic innego, jak wmawiać sobie, że każdego dnia budzę się jeszcze piękniejszy, ale dzisiaj to już naprawdę przesada. Innymi słowy własnych urodzin nie lubię.

Co działo się przed osiemnastymi, nie pamiętam. Wina były jeszcze stosunkowo tanie. Potem urodzinowych stosunków należało unikać, bo wina leżała po mojej stronie. Po kolejnej dziewiątce coraz mniej beztroskich dwudziestek z ogonkiem nadszedł cios w samo serce.

Trzydzieste urodziny przemilczałem bojkotem kalendarza, z przyjacielem unikając spojrzeń na wzajemne zakola, przy szklaneczce Becherovki. Za to na trzydzieste pierwsze zawezwałem pół Opola. Zima była w tym roku niewąska, więc grillować przy wódeczce jak tatusiowie na działce nie mogliśmy. No i nie ma takiej działki w Opolu, która pomieściłaby sześćdziesiąt tysięcy gości.

Aby nie było jak u tipsiar z różowymi torebkami spotkaliśmy się w kręgielni. Graliśmy kilka godzin. W sportowym duchu bez kropli jakiegokolwiek alkoholu. Za hasło przy barze pt. „Olo” i mrugnięcie okiem rodem z prehistorycznej reklamy goście dostawali od barmanki piwo. Wiadomo jakie. A, że większość moich przyjaciół to ludzie lotnictwa, dostałem oprócz flaszek absyntu, kompasu i pióra, jako prezent: laurkę-bon, na szkolenie spadochronowe i trzy samodzielne skoki.

Ucha sobie nie odgryzłem. Choć jako szybownik naraziłem się wszystkim twardoskrzydłym. Pierwsze skoki na linę desantową wykonałem skazując się na banicję w świecie pilotów. Przeżyłem, choć w dziewiczym skoku miałem twista. Kto nie wie co to – polecam na youtube hasło „Line Twist”.

Dziś moja szmaciarska przygoda twa dalej. Skaczę z 4 kilometrów nad ziemią i za każdym razem, przez minutę wolnego spadania przeżywam więcej, niż dotąd przez trzydzieści jeden lat życia. Wszystkie imprezy razem wzięte, wszystkie kobiety… poznane i szklanki opróżnione.

Wymarzone urodziny mam za każdym razem, spadając 50 metrów na sekundę dół. I wiem, że Becherovka po skoku smakuje zupełnie inaczej. To smak życia. Nawet pić przestałem, choć prawdę powiedziawszy jak wytrzeźwię po trzydziestych drugich urodzinach, to się jak nawalę, że… ;-)

Wszystkiego najlepszego urodzonym 19 lutego. Pod znakiem Wodnika.



Na koniec zapraszamy Was również do odwiedzenia strony autora:

www.wydawca.net





Wywiadd z autorem na naszym serwisie:

http://nakanapie.pl/book/424158/jeszcze-jeden-dzien-w-raju.htm

Recenzje do książek autora:

http://nakanapie.pl/book/493338/umrzec-w-deszczu.htm

http://nakanapie.pl/book/424158/jeszcze-jeden-dzien-w-raju.htm