Początki z Murakami

dołączę się do pytania

a ja myślałam, że tylko ja nie podążam za modą :)

Mi też by się przydało. Dołączyłam do wyzwania, a nie chciałabym się po pierwszej pozycji rozczarować ;)

Na początek "Norwegian Wood" - cudowna powieść, trochę przypominająca "Buszującego w zbożu"

też się nad tym zastanawiałam i wiem tyle, że nie warto zaczynać od "Kafki nad morzem".

a ja ostatnio przeczytałam pierwszą książkę pt: "Norwegian Wood". Uwiódł mnie pan Murakami. Zaczarował i oczarował.
Nie jest to powieść jakiś wysokich lotów, teoretycznie nic nadzwyczajnego. Nie mniej jednak autor ma tak niesamowita zdolność budowania atmosfery, że w pewnym momencie słyszałam zgiełk panujący na dworcu. Obecnie czeka na mnie w kolejce "Ślepa wierzba i śpiąca kobieta" - ciekawa jestem jak tego typu forma trafi do mnie.

"Na południe od granicy, na zachód od słońca" - urzekła mnie ta książka, pięknie napisana, chociaż dość sentymentalna. Jeśli jednak lubisz historie miłosne to naprawdę warto przeczytać i zadumać się nad tą książką. No i ten styl, z którego da się wyłowić wiele perełek:)

Boonia a inne książki tego autora czytałaś? Czy tylko tą jedną?

Norwegian Wood mnie zachęca ze względu na miłość do The Beatles :)

"Ślepa wierzba i śpiąca kobieta" czytałam i mi się nie podobała, "O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu" trochę monotematyczna ale może być, "Koniec świata i hard-boiled wonderland" fajna, ale trochę zakręcona historia. Jeszcze "Sputnik sweetheart" - nie porywa. W "Na południe od granicy, na zachód od słońca" się zakochałam, a później już żadna książka Murakamiego nie wywarła na mnie takiego wrażenia. Tego autora cenię za niepowtarzalny styl, a z fabułą bywa różnie czasem lepiej czasem gorzej. Warto spróbować, żeby samemu wyrobić sobie zdanie.

uuu Bonia nie pocieszyłaś mnie z tą ślepą wierzbą ;)

"ślepa... kobieta" to bardzo specyficzny zbiór opowiadań, jedne były naprawdę dobre i pamiętam je do dziś innych nie jestem wstanie sobie przypomnieć, ale uważam, że przeczytać warto, "O czym mówię... o bieganiu" bardzo mi się podobała, może i monotematyczna, ale mówi o pasji i mnie przekonała, należy do moich ulubionych. Ja zaczęłam czytać Murakamiego od "Przygody z owcą" a zaraz po tym "Tańcz, tańcz, tańcz" poprzez wspólnych bohaterów dla mnie to dwie części jednej historii (w kolejności w jakiej wymieniłam) przyjemnie się czytało, ale oczywiście każda z tych książek może istnieć bez siebie.

Również na początek polecam 'Norwegian Wood'. Ja sama zaczęłam czytac Murakamiego od 'Po zmroku', które nie zrobiło na mnie specjalnego wrażenia i do sięgnięcia po następną książkę tego autora skłonił mnie dopiero przypadek. Jak już ktoś zauważył, nie jest to moze proza najwyższych lotów, ale jako sposób na zrelaksowanie się i odcięcie od świata jest ciekawą propozycją : ) Murakami na bardzo charakterystyczny, ale lekki styl, wszystkie jego książki (albo ściślej - te, które czytałam) są do siebie podobne, mimo że mówią o różnych sprawach. No i nie polecam tym, którzy nie lubią niedopowiedzeń, bo to u Murakamiego stały element ^^