Bohater a aktor?

Szczerze mówiąc mi się to jeszcze nigdy nie zdarzyło. Podczas czytania wyobrażam sobie danych bohaterów nie jako aktorów tylko po prostu jakichś tam ludzi. Tworzę ich fizyczność w mojej głowie, po swojemu, tak jakby automatycznie.

Czytam Nowicjuszkę, drugą część trylogii Trudi Canavan i Dannyla wyobrażam sobie jako Bradleya Jamesa. Kiedyś Murtagha z cyklu Paoliniego "Dziedzictwo" wyobrażałam sobie jako Bruna Pelletier, ale gdy był młody i miał długie włosy, jednak po obejrzeniu filmu Eragon aktory wcielający się w rolę Murtagha bardziej mi przypasował, mimo, iż Paolini inaczej go opisał.

` @deana - również czytam ,,Miecz Prawdy,, (dopiero drugą część) i zgadzam się w zupełności z Tobą. W serialu jakoś aktor mi nie odpowiadał, a Dustin Clare (musiałam wpisać w Google, bo nie wiedziałam kto to :D) idealnie pasuje do Richarda Cypher'a / Rahl'a.

` Obecnie czytam również ,,Pamiętnik narkomanki,, i dzisiaj jak wracałam z Biedronki rowerem i zobaczyłam jakąś babkę w samochodzie, to myślę sobie, ona jest żywcem zdjęta z tej książki - bo wyglądała na jakąś taką naćpaną xd Choć ta książka jest autobiografią B. Rosiak i to ona powinna mi się kojarzyć z prawdziwą bohaterką, to tamta, po prostu była idealna do roli takiej narkomanki. Próbuję jakąś aktorkę podobną do tej co widziałam obsadzić w tej roli, ale trudno bardzo.. chociaż Agnieszka Glińska, myślę, że nadawałaby się do tej roli :)

@Alfaa Ja już skończyłam IX tom ale cały czas miałam jakieś takie mgliste wyobrażenie o Richardzie. Gdy zobaczyłam Dustina w serialu: jak wygląda, porusza się, walczy - cóż cały lord Rahl. Fakt w Spartacusie jest bardzie rozebrany niż ubrany ale bez problemu mogę go sobie wyobrazić w szatach czarodzieja wojny

Ja wprost nienawidzę, kiedy najpierw obejrzę film, a później przeczytam książkę - to jest okropne, bo nie uruchamiam swojej wyobraźni i wszystkich bohaterów z książki wyobrażam sobie jako aktorów. Czasami jest nawet tak z pomieszczeniami, budynkami, albo krajobrazem. Na szczęście mało jest takich książek, których adaptacje obejrzałam wcześniej, ufff ;-).
I najlepszym przykładem takiego filmu i książki jest saga "Zmierzch"- próbowałam sobie wyobrazić innego Edzia Kulkę, ale cały czas stawał mi przed oczami Parkinson :|.

Czasami udaje mi się "wpasować" kogoś żywego do mojego obraz, danej postaci, w głowie.
np. Szarlej z "Narrenturmu" otrzymał od razu twarz Krzysztofa Gosztyły, Jaskier z Sagi Wiedźmińskiej przypominał mi Carrego Elves'a, a Pomurnik (znowu z Narrenturm) to wykapany Danny Filth z "Cradle of filth"

mam jeszcze dużo innych typów ale to zupełnie inna historia...

Ja nigdy nie wyobrażam sobie książkowych bohaterów, no chyba, że mają jakiś baaardzo charakterystyczny element fizjonomii. Z reguły bardziej interesuje mnie akcja niż to, jak ktoś wygląda.

Oczywiście czytając widzę przed oczami wszystko co właśnie dzieje się na łamach książki. Postaci i miejsca. Ale moje wyobrażenia pochodzą z opisu i własnych odczuć przez charakter postaci (to ma duży wpływ na to jak ich widzę). Jeśli później oglądam film na podstawie książki, którą już czytałam to zawsze komentuję czy dany aktor pasuje opisowi z książki, później porównuję go z moim wyobrażeniem. Jeśli nie ma tam rażących niedopatrzeń jak zmiana koloru skóry to zazwyczaj nie marudzę. Jednak filmowy Syriusz Black zawiódł mnie na całej linii i w sumie dobrze, że w książce do uśmiercono bo jakbym miała go oglądać w kolejnych filmach o HP to chyba bym się wściekła.