1869 - Podbój kosmosu, tom 2

Juliusz Verne w swoich książkach-mimo, że w większości przypadków były to wymyślone historie-starał się zawrzeć jakieś naukowe dowody na to co przedstawiał. Między innymi dlatego jego powieści do dzisiaj mają oddane grono wielbicieli, do których i ja należę. Także nie powinno nikogo dziwić, że pisarze inspirują się i tworzą opowieści, w których można odnaleźć ducha pisarza. Filmy, książki, a także komiksy. Takim przykładem może być seria „Podbój Kosmosu. 1869”.

Świat w któym eter jest całkiem realną substancją. Zaczynają powstawać kolejne wynalazki wykorzystujące moc tego pierwiastka. Wśród nich jest także pewien profesor, a także jego żona. Która zaginęła pewnego dnia, podczas prowadzenia badań nad eterem. Tereaz ich syn Serafin wyrusza na niebezpieczną misję.

Z okładki możemy się dowiedzieć, że:
Drugi tom przygód związanych z wykorzystaniem eteru. Profesor Dulac, Serafin, Zofia i Hans razem z królem Ludwikiem wyruszają na pierwszą wyprawę w kosmos. Co tam znajdą? Czy zobaczą, co jest po niewidocznej stronie Księżyca? Jakie przygody ich czekają?

Fabuła nie należy do zbyt skomplikowanych. Służy raczej jako środek, którym autor wyraża hołd klasyce gatunku. Wyprawa w niezbadane rejony, liczne niebezpieczeństwa, łotrzy, sabotaże. Czyli wszystko to co tworzy wciągającą historię. Można by rzec że sama historia ma drugorzędne znaczenie. A sam komiks ciekawie przedstawia przygody bohaterów i ich perypetie. Bardzo mi się podobają rysunki, zwłaszcza te ...