Alemama, czyli historia z życia wzięta

“Rano zawsze jest tak samo. Czyli chaos i czyhająca zewsząd katastrofa”.

Przesympatyczna książeczka nie tylko dla dzieci. Rodzina jakich wiele, Sofa ma osiem lat, jest inteligentną dziewczynką, której wszędzie jest pełno. Stefek bardzo chciałby mieć psa, a Lulu ma niesamowity “dar” przekręcania wyrazów. Oczywiście jest i tata, ale najważniejszą osobą, bez której nikt w tej rodzinie by sobie nie poradził jest Alemama. Mama, która jest zwyczajna i niezwykła jednocześnie. Do niej należy rozwiązywanie najtrudniejszych, ciągle przybywających problemów, bez niej nic by nie było takie fajne, bez niej nikt by sobie nie poradził. To mama zawsze wie gdzie, co się znajduje, to mamy wysłucha, pocieszy, przytuli. I chociaż czasami nie wie, w co najpierw ma włożyć ręce, chciałaby odetchnąć, uciec od ciągłego “Alemama” to nie zamieniłaby tego na nic innego.

Ciekawe historie z życia wzięte, główną rolę gra kochająca się rodzina. Nasze dzieci są ciekawskie, ich przygody nie zawsze dobrze się kończą. Autorka pokazując codzienne sytuacje, sugeruje, że nie wszystko musi być idealne, wpadki zdarzają się każdemu. Problemy dotykają wszystkich i w każdym wieku, ważne jest, by umieć sobie z nimi radzić. By z błędów wyciągać wnioski, czerpać z nich naukę i iść do przodu.

Lekki, przyjemny styl, bez zbędnego wybielania, ze sporą dawką dobrego humoru. Szczerość, miłość, wzajemny szacunek, radości i smutki. Tru...

W książce znajdziecie sześć rozdziałów z historiami zabawnej rodzinki, gdzie króluje Alemama. I to nie jest żadna postać z kosmosu, choć ma czasami wielkie moce, ani super mózg, choć zdarza jej się rozwiązywać najtrudniejsze zadania i najgorsze problemy. To opowieść o zwyczajnej mamie bez której nikt by sobie nie poradził. Taką mamą może być każdy z nas, kto natrafił na przeszkodę rozwiązania sznurówki, pobrudzonego stołu, czy złego zachowania w odwiedzinach, gdzie Alemama o super mocach naprawczych musiała ze wszystkim sobie poradzić. Oprócz przygód dzieci z Alemamą są też strony dla rodziców, gdzie autorka wyjaśnia, że nie musimy być idealne, by nasze dzieci nas kochały. Sugeruje, by dawać im przykład, że nie zawsze wszystko musi wyjść idealnie i że jest to jak najbardziej w porządku. W ten sposób chce by nasze dzieci nie zrażały się problemami, tylko starały się je rozwiązywać na własny sposób, lub po błędach zapamiętywały co można robić, a co nie. Wiadomo, że małe dzieci widzą swoich rodziców jako największych bohaterów, gdzie wszystko potrafią zrobić, naprawić i nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Autorka chciała nam przekazać, że ideały nie istnieją. My również mamy prawo czegoś nie wiedzieć, czy nie potrafić i jest to jak najbardziej normalne. Zawsze sami możemy w takich wypadkach pytać dzieci co by teraz zrobiły. Niech nauczą się, że same również potrafią rozwiązywać problemy.
Książka mi się podobała, bo była skierowana nie tylko do dzieci, ale i spracowanyc...

Świetna książka zarówna dla dzieci, jak i dla mam. W szczególności będzie to dobra lektura dla młodych mam, ale też dla tych bardziej doświadczonych, które są już przemęczone najróżniejszymi zachowaniami swoich pociech. W książeczce znajduje się kilka zabawnych historyjek z udziałem całej rodziny, a pomiędzy nimi wpis dla mam, który ma uświadomić kobietą, że życie z dziećmi nie zawsze jest idealne, nie wszystko dzieje się tak, jakby chciały, ale jest to zupełnie normalne. Myślę, że zwłaszcza na początku kariery macierzyńskiej te kilka zdać pomoże kobietom się odnaleźć.
Książeczka jest króciutka, akurat na jeden wieczór.