Ani ta, ani tamta

Skoro ani ta, ani tamta, to może chociaż ta, która z pozoru na pewno nie?

Dzisiaj napiszę Wam o książce idealnej na majówkę, lub inny wolny wieczór. Lekka komedia obyczajowa, która czyta się błyskawicznie to na pewno lektura, z którą spędzicie miłe chwile.

Jonasz i Tomasz to bracia, którzy w życiu nie mieli łatwo. Najpierw śmierć ojca, później matki zmieniły nieodwracalnie ich codzienność, a starszemu dołożyły wiele obowiązków. Jonasz zawsze czuł odpowiedzialność za Tomasza i nawet teraz kiedy ten jest już dorosły, zarządza jego finansami i pomaga w kłopotach. Na szczęście mężczyźni od zawsze mogą liczyć na nieocenione wsparcie i bezwarunkową miłość najważniejszej kobiety. Jednej dla obu? Tak, bo jest nią Babcia Róża. Starsza pani uważa jednak, że wnukowie nie będą szczęśliwi bez odpowiedniej kobiety u boku i zaskakuje ich zapisem w testamencie. Odziedziczą jej niemały majątek, tylko pod warunkiem, że w ciągu roku się ożenią, a w ciągu kolejnego będą mieć dziecko.

Jak postąpią w takiej sytuacji Tomasz i Jonasz? Czy znajdą odpowiednie wybranki serca?

Autorka stworzyła lekką lekturę, która czytało mi się bardzo przyjemnie. Chętnie śledziłam losy bohaterów, miłosne perypetie Tomka i Jonasza, a także wyjątkowe zachowania dobiegającej do dziewięćdziesiątki babci Róży. Kreacja bohaterów jest bardzo ciekawa, każdy z nich ma swoje charakterystyczne cechy, a bracia zostali ukazani na zasadzie k...

według mnie najsłabsza książka autorki, jestem zażenowana. Momentami wulgarna i prostacka. Fabuła jest głupiutka i szyta grubymi nićmi. Czy to jakiś żart??

Po książkę sięgnęłam z dwóch powodów: pierwszym jest to, że lubię autorkę prywatnie (helou!!! to nie jest lizusostwo) i jako pisarkę. Drugim jest styl jakim pisze, czyli po prostu lubię jej książki.

Spoglądając na okładkę domyślałam się, że będzie to lektura lekka, łatwa i przyjemna i nie zawiodłam się, chociaż nie brakuje w niej tak zwanej szczypty goryczy.

Dwaj bracia być może mnie nie zauroczyli, ale bardzo ich polubiłam, w przeciwieństwie do ich potencjalnych partnerek, które chociaż piękne, to okazały się „puste” i wyrachowane.

Natomiast zachwyciła mnie postać seniorki, a ponieważ patrzę na osoby starsze okiem wieloletniej opiekunki, pani Róża (babcia Tomasza i Jonasza) skojarzyła mi się z jedną z moich byłych podopiecznych, którą uwielbiałam za charyzmę i osobowość.

Autorka pięknie przedstawiła relacje między pokoleniowe odnoszące się do kontaktów babci i wnuków. Chociaż być może byłyby te kontakty nieco inne, gdyby chłopcy zbyt wcześnie nie zostali osieroceni.

Zabawnie, ale muszę przyznać, że bardzo realnie ukazane zostały w powieści zachowania różnych osób, od beztroskiego, pozbawionego wszelkich zahamowań życia studenckiego, po dręczące kogoś fobie, z życiem energicznej i mądrej staruszki na czele.

Powieść ta jest dość nietypowa, ponieważ fabuła łączy ze sobą różne wątki. Jest zatem wątek obyczajowy, jest romans z delikatną nutką erotyzmu (ale ...