Animowane rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego, zaopatrzone w mechanizmy umożliwiające poruszanie częściami ciała Zbawiciela, stanowiły ciekawszy przejaw kultury religijnej łacińskiego średniowiecza. Wiernie oddające cechy ciała ludzkiego, związane z jego motoryką, wyróżniały się spośród innych rzeźbiarskich przedstawień wyjątkowym stopniem realizmu. Szczególną rolę odgrywały w okresie triduum paschalnego, kiedy uczestniczyły w udramatyzowanych ceremoniach liturgicznych, paraliturgicznych, a także przedstawieniach o charakterze misteryjnym.